Ας αγιάσει το παιδί του γείτονα!

Είναι στιγμές που πραγματικά τρελαίνομαι με την πνευματική τρικυμία που επιβάλλει στο μυαλό η θρησκευτική παράδοση! Ας το πάρω όμως από την αρχή, αναγνώστη μου. Σε έριξα αμέσως στα βαθιά.

Πάμε λοιπόν στο μέσο σπίτι του Έλληνα. Σίγουρα, σε μια γωνιά θα βρούμε πεντέξι εικόνες, ένα πλούσιο καντηλάκι (ενίοτε αναμμένο), ένα μπουκαλάκι με αγιασμό (για λεπτομερείς οδηγίες κοιτάξτε εδώ) και τα συμπαρασυρούμενα βοηθήματα που θα απαλύνουν τις τύψεις από το μυαλό του Χριστιανού που δεν εκτελεί (όπως θα 'θελε) τα λατρευτικά του καθήκοντα.

Το άφθαρτο σκήνωμα του γέροντα Βησσαρίωνα

Μήπως καλύτερα να κάνουμε το SendThemAway.org

Ήταν πρωί τ' Αυγούστου, κοντά στη ροδαυγή, όταν έπιασε το οχηματαγωγό στο Λιμένα Θάσου και μετέφερε σύσσωμη την οικογένεια (και το αυτοκίνητο), τίγκα στα καλοκαιριάτικα αξεσουάρ, για τις πολλά υποσχόμενες διακοπές μας για το σωτήριο έτος 2010.

Η πρώτη εντύπωση ήταν καλή, αν και περίμενα περισσότερο «χρώμα» στο λιμάνι, μαθημένος ίσως από τα άλλα νησιά που έχω επισκεφτεί και που έχουν πιο φολκλόρ χαρακτήρα.

Η πολιτιστική μας κληρονομιά στα χορτάρια

Επειδή λοιπόν, αφιχθήκαμε αρκετά νωρίτερα, μας δόθηκε αρκετός χρόνος για να περιδιαβούμε τους στενούς δρόμους της μικρής πόλης. Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς - ακόμα και αν δεν είναι η παρατηρητικότητα που σε χαρακτηρίζει - είναι οι διάσπαρτες αρχαιότητες! Και δεν είναι απλά διάσπαρτες, αλλά είναι εντελώς παραμελημένες, απεριποίητες, με μια ψωριάρικη (από τον ήλιο και το χρόνο) ταμπέλα να σε ενημερώνει, τι πάνω - κάτω ήταν αυτά που βλέπεις. Και το τονίζω το «τι ήταν», διότι τώρα δεν είναι τίποτα. Αγριόχορτα έχουν πνίξει τις προτομές, αγκάθια έχουν υψωθεί ανάμεσα τους, σκουπίδια πεταμένα μεταξύ των αρχαιοτήτων, λουκέτα που έχουν σκουριάσει σε σημείο να μην φαίνονται τα γράμματα πάνω τους  (γεγονός που υποδεικνύει ότι ο τελευταίος που μπήκε εντός του χώρου, το έκανε προ πολλών ετών) και φυσικά η περίφραξη χρησιμεύει για άλλους σκοπούς, αφού σχεδόν όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές...