Οι επαναστάτες της κάλπης (ΙΙΙ και το λουρί της μάνας)

Το τρίτο μέρος του άρθρου που
δημοσιεύτηκε την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011.

---

Οι Ε­πα­να­στά­τες λοι­πόν της κά­λπης, δια­ρρη­γνύουν τα ι­μά­τια τους για­τί κά­ποιοι (που μάλλον στις ε­πό­με­νες πρόω­ρες ε­κλο­γές που κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κά διέ­ψευ­σε ο Τζέ­φρι, θα εί­ναι η πλειο­ψη­φία), δεν πάνε να ψη­φί­σουν!

Και δε μπο­ρούν να δουν ότι το παι­χνί­δι εί­ναι στη­μέ­νο!

Και δεν μπο­ρούν να δουν ότι αν παί­ζεις σε στη­μέ­νο παι­χνί­δι και δεν εί­σαι αυ­τός που το 'χεις στή­σει, τότε σε πιά­νουν κο­ρόι­δο.

Και δε μπο­ρούν να δουν ότι άλλα ψή­φι­σαν και άλλα γί­νο­νται (συ­νή­θως ά­σχε­τα με αυτά που δε­σμεύ­τη­καν προε­κλο­γι­κώς για να πά­ρουν τη ψή­φο).

Και δε μπο­ρούν να δουν ότι η ψή­φος τους έχει θέση λευ­κής ε­πι­τα­γής, την ο­ποία δί­νουν σε α­πο­δε­δει­γμέ­νους κλέ­φτες (βλέ­πε έ­λλει­μμα της Ε­λλά­δα­ς).

Και δε μπο­ρούν να κα­τα­λά­βουν ότι τα δη­μο­κρα­τι­κά κα­θή­κο­ντα και δι­καιώ­μα­τα δεν ε­ξα­ντλού­νται στις «κά­λτσες» αλλά α­παι­τούν κα­θη­με­ρι­νό α­γώ­να και συ­γκρού­σεις, όταν φυ­σι­κά πα­ρα­βιά­ζο­νται οι ε­ντο­λές του Λαού. Δε νο­μί­ζω κα­νέ­νας να ψή­φι­σε τη χι κυ­βέ­ρνη­ση θέ­λο­ντας να υ­πε­ξαι­ρέ­σει δι­σε­κα­το­μμύ­ρια· όταν όμως τη ξα­να­ψη­φί­ζει, τότε τη δι­καιώ­νει και στην ου­σία της δί­νει την ε­ντο­λή να κλέ­ψει και ά­λλα!