Οι επαναστάτες της κάλπης (ΙΙ)

Το δεύτερο μέρος του άρθρου
που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011.

---

Για να θυ­μη­θού­με ο­ρι­σμέ­νους Δη­μο­κρα­τι­κά ε­κλε­γμέ­νους η­γέ­τες! Α­ρχί­ζω με τους πλέον πρό­σφα­τους και θα πάω προς τα πί­σω.

محمد حسني سيد سيد إبراهيم مبارك

Ο κύ­ριος Χό­σνι Σαΐ­ντ Μου­μπά­ρακ στην Αί­γυ­πτο. Ε­κλέ­χθη­κε δη­μο­κρα­τι­κά το 1987 (ή­ταν κυ­βε­ρνή­της από το 1981), το 1993, το 1999 και το 2005. Όχι Δη­μο­κρά­της ότι κι ότι, αλλά σο­σια­λι­στής (μέ­λος της διε­θνούς σο­σια­λι­στι­κής από το 1989 μέ­χρι το 2011, ο­πό­τε και έ­πα­ψε να εί­ναι σο­σια­λι­στής), τί­μη­σε τις δη­μο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σίες που προ­βλέ­πουν οι ε­κλο­γές.

زين العابدين بن علي

Ο κύ­ριος Ζίνε Ελ Α­μπε­ντί­νε Μπεν Άλι ε­κλέ­χθη­κε ξανά το 1999 (α­φού ήταν κυ­βε­ρνή­της από το 1987) και το 2004. Έ­χο­ντας ψη­φι­σθεί με δη­μο­ψή­φι­σμα, θα έ­με­νε πρόε­δρος ως το 2014. Ο­μοίως συ­νά­δε­λφος άρτι δια­γρα­φέ­ντας σο­σια­λι­στής όπως ο προα­να­φε­ρό­με­νος και δη­μο­κρά­της ως το με­δού­λι, ε­φά­ρμο­σε στην πρά­ξη αυτά που τον διέ­τα­ξε ο Λαός, ο ο­ποίος και δια­δο­χι­κά τον ψή­φι­ζε ως τον κα­λύ­τε­ρο.

Για τους κα­χύ­πο­πτους, να το­νί­σω ότι, και στα δύο προα­να­φε­ρό­με­να κρά­τη (Αί­γυ­πτος και Τυ­νη­σία) υ­πή­ρχε α­ντι­πο­λί­τευ­ση.
Πάμε τώρα και σε κά­ποιους ά­λλους διά­ση­μους Δη­μο­κρά­τες που κά­νουν Δη­μο­κρα­τι­κές ε­κλο­γές για να ε­κλέ­ξουν τον εαυ­τό τους.

زين العابدين بن علي

Ο κύ­ριος Σα­ντάμ Χου­σεΐν Α­μπντ αλ Μα­τζι­ντ αλ Τι­κρί­τι, που ε­κτε­λέ­στη­κε από τους «Σω­τή­ρες του Κό­σμου™» το 2006, το 2002 πήρε το 100% των ψή­φων σε μια α­πό­λυ­τα δη­μο­κρα­τι­κή δια­δι­κα­σία! Και εκεί όπως και στην Ε­λλά­δα, μόνο τα έ­γκυ­ρα προ­σμε­τρού­νται στο ε­κλο­γι­κό α­πο­τέ­λε­σμα, ο­πό­τε τα τυ­χόν λευ­κά και ά­κυ­ρα δεν έ­χουν θέ­ση· δεν εί­ναι πο­λι­τι­κή στά­ση. Φυ­σι­κά δε μι­λά­με για τους α­πέ­χο­ντες! Και 99% να εί­ναι η α­πο­χή, το α­πο­τέ­λε­σμα θα εί­ναι πάλι 100%, από τους ψη­φί­σα­ντες. Ά­λλω­στε αυ­τοί που α­πέ­χουν, διό­τι δεν θέ­λουν να παί­ξουν σε ένα στη­μέ­νο παι­χνί­δι που δεν έχει κα­μιά πρα­κτι­κή αξία πλην της ε­ξου­σιο­δό­τη­σης των ε­γκλη­μά­των κατά του λαού, εί­ναι οι χει­ρό­τε­ροι κο­πρί­τες διό­τι α­γνοούν τη Δη­μο­κρα­τι­κή δια­δι­κα­σία του να ε­κλέ­ξεις τον μο­να­δι­κό υ­πο­ψή­φιο (ή έναν από τους δύο υ­πο­ψη­φίους στην Ε­λλη­νι­κή πρα­γμα­τι­κό­τη­τα).

Οι (δημοτικές) εκλογές στην Κούβα είναι
οι πλέον Δημοκρατικές στον Κόσμο!

Ο κύ­ριος Φι­ντέλ Α­λε­χά­ντρο Κά­στρο Ρους, που ε­πα­νε­κλέ­γε­ται συ­νε­χώς από τους ε­κλέ­κτο­ρες που ψη­φί­ζει ο Λαός! Να το­νί­σω εδώ ότι σε αυτό το δη­μο­κρα­τι­κό πο­λί­τευ­μα, η ε­λευ­θε­ρία του λό­γου εί­ναι συ­ντα­γμα­τι­κά κα­το­χυ­ρω­μέ­νη, α­λλά: «Κα­νέ­να από τα δι­καιώ­μα­τα που α­να­γνω­ρί­ζο­νται για τους πο­λί­τες δεν μπο­ρεί να α­σκη­θεί εις βά­ρος της ύ­πα­ρξης και των στό­χων του σο­σια­λι­στι­κού κρά­τους, ή εις βά­ρος της α­πό­φα­σης του κου­βα­νι­κού λαού για οι­κο­δό­μη­ση σο­σια­λι­σμού και κο­μου­νι­σμού. Πα­ρα­βιά­σεις αυ­τής της α­ρχής μπο­ρούν να θεω­ρη­θούν α­δι­κή­μα­τα». Ά­λλω­στε όπως τό­νι­σε και ο ί­διος τον Α­πρί­λιο του 2005, οι δη­μο­τι­κές ε­κλο­γές που γί­νο­νται στην Κού­βα εί­ναι οι πιο Δη­μο­κρα­τι­κές στο κό­σμο! Φυ­σι­κά και να το­νί­σου­με ότι το πο­λί­τευ­μα εί­ναι σο­σια­λι­στι­κή Δη­μο­κρα­τία!

Βε­βαίως και δεν υ­πά­ρχει απ’ ευ­θείας σύ­γκρι­ση των α­νω­τέ­ρω με το Πο­λί­τευ­μα της Ε­λλά­δας! Ά­λλω­στε σύ­μφω­να με το Σύ­ντα­γμα μας (ά­ρθρο 30), «Ο Πρόε­δρος της Δη­μο­κρα­τίας εί­ναι ρυ­θμι­στής του Πο­λι­τεύ­μα­τος»! Κά­ντε ένα διά­λλει­μα για να γε­λά­σε­τε με την η­συ­χία σας!

Όπως πολύ κα­λώς γνω­ρί­ζε­τε, η μόνη α­ρμο­διό­τη­τα του Προέ­δρου εί­ναι να υ­πο­γρά­φει τυ­πι­κά τις α­πο­φά­σεις της κυ­βέ­ρνη­σης (ι­δίως ε­κεί­νες που ο­νο­μά­ζο­νται κα­τα­χρη­στι­κά «Προε­δρι­κά Δια­τά­γμα­τα» και εί­ναι ι­διαί­τε­ρα χρή­σι­μα για την πα­ρά­κα­μψη των νό­μων και του Συ­ντά­γμα­τος). Η κο­ροϊ­δία λοι­πόν του Λαού ξε­κι­νά από το ίδιο το Σύ­ντα­γμα που κα­θο­ρί­ζει ρυ­θμι­στή του Πο­λι­τεύ­μα­τος τον Πρόε­δρο, του ο­ποίου πα­ρα­κά­τω του έχει α­φαι­ρέ­σει κάθε δι­καιο­δο­σία για να ρυ­θμί­σει ο­τι­δή­πο­τε, πολύ δε πε­ρι­σσό­τε­ρο το πο­λί­τευ­μα!

Ο­μοίως, οι εν γέ­νει πο­λι­τι­κές ε­λευ­θε­ρίες που α­πο­λα­μβά­νου­με στο Ε­λλά­ντα (που λέει και ο Γιά­τσεκ Γκμοχ), δεν συ­γκρί­νο­νται με τις ε­λευ­θε­ρίες που «α­πο­λα­μβά­νουν» στην Κού­βα και στην Αί­γυ­πτο. Εί­μα­στε σα­φώς κα­λύ­τε­ρα εδώ.

Εδώ, μπο­ρείς να α­πε­ργή­σεις όσο θέ­λεις αφού σου το ε­πι­τρέ­πει το Σύ­ντα­γμα, α­ρκεί να ξέ­ρεις τα πα­ρα­κά­τω:

α. Η συ­γκλο­νι­στι­κή πλειο­ψη­φία των α­πε­ργιών (το πο­σο­στό α­γγί­ζει το 100%) κρί­νο­νται πα­ρά­νο­μες και κα­τα­χρη­στι­κές, ώστε ό­πο­τε θέ­λει ο ε­ργο­δό­της να μπο­ρεί να σε α­πο­λύ­σει – ε­πί­σης νό­μι­μα.

β. Αν η α­πε­ργία γί­νε­ται ε­να­ντίον της κυ­βέ­ρνη­σης, αυτή θα κά­νει πά­ντα διά­λο­γο μαζί σου, έ­τοι­μη να σου ε­πι­τρέ­ψει να α­πο­δε­χτείς τις θέ­σεις της· αφού ως γνω­στό η κυ­βέ­ρνη­ση παί­ρνει την ε­ντο­λή από τον Κυ­ρία­ρχο Λαό™ στις ε­κλο­γές να κά­νει ότι θέ­λει.

Με λίγα λό­για α­πέ­ργη­σε όσο θέ­λεις ε­να­ντίον των μέ­τρων της κυ­βέ­ρνη­σης, αλλά μη πε­ρι­μέ­νεις να κε­ρδί­σεις και τί­πο­τα.

Διαδήλωσε σήμερα για το δικαίωμα να ψηφίσεις εσύ ως κυβέρνηση το Ασφαλιστικό

Εδώ μπο­ρείς να δια­δη­λώ­σεις ε­λεύ­θε­ρα! Όταν με το καλό γί­νεις κυ­βέ­ρνη­ση βέ­βαια, ψη­φί­ζεις αυτά για τα ο­ποία δια­δή­λω­νες με τους λοι­πούς ε­ργα­το­πα­τέ­ρες.

Εδώ μπο­ρείς να λες τις α­πό­ψεις σου ε­λεύ­θε­ρα! Ά­λλω­στε ο διά­λο­γος με τις πα­ρα­γω­γι­κές τά­ξεις εί­ναι πά­ντα α­νοι­κτός. Απλά μη πε­ρι­μέ­νεις να δε­χθεί τις α­πό­ψεις των πα­ρα­γω­γι­κών τά­ξεων η κυ­βέ­ρνη­ση. Ά­λλω­στε η κυ­βέ­ρνη­ση έχει πά­ντα την καλή διά­θε­ση να σε α­κού­σει να συ­μφω­νείς μαζί της. Τα υ­πό­λοι­πα εί­ναι γρα­φι­κά, ε­κτός πρα­γμα­τι­κό­τη­τας, α­ντε­θνι­κά και χω­ρίς υ­πό­στα­ση, θέ­λουν να δια­τη­ρή­σουν τη χώρα στο πα­ρε­λθόν και κρύ­βουν πά­ντα μι­κρο­κο­μμα­τι­κά συ­μφέ­ρο­ντα (τι στο κό­σμο να δω ποια εί­ναι τα με­γα­λο­κομματικά συ­μφέ­ρο­ντα).

Εδώ μπο­ρείς να εί­σαι σί­γου­ρος ότι η α­ξιο­κρα­τία ζει και βα­σι­λεύει! Δεν υ­πά­ρχει οι­κο­γε­νειο­κρα­τία ούτε κλη­ρο­νο­μι­κή κα­τά­λη­ψη θέ­σεων. Εδώ με την αξία σου και το φι­λό­τι­μο σου, ι­δίως αν εί­σαι «γά­τα και γα­μι­στε­ρός» θα πας μπρο­στά! Δεν μι­λάω φυ­σι­κά για το Δη­μό­σιο, όπου όλοι εί­ναι ά­χρη­στοι και ξύ­νουν τα …μα­λλιά τους, αλλά κατά ένα πε­ρίε­ργο τρό­πο τα πά­ντα, έστω (υ­πό­)λε­ιτο­υργούν, αλλά για τον ι­διω­τι­κό χώ­ρο, όπου τα πά­ντα λει­του­ργούν σαν ε­λβε­τι­κό ρο­λόι, σύ­ννο­μα και πα­ρα­γω­γι­κά, αφού όπως εί­ναι γνω­στό οι ε­πι­χει­ρή­σεις λα­μβά­νουν τις ε­ργο­λα­βίες και κά­νουν τις ε­ργα­σίες τους, τη­ρώ­ντας το γρά­μμα του νό­μου με θρη­σκευ­τι­κή ευ­λά­βεια! Μη το­λμή­σει και πει κα­νείς ότι ο ι­διώ­της παί­ρνει την ε­ργο­λα­βία με μέσο ή λα­δώ­νο­ντας! Εδώ εί­ναι ι­διω­τι­κός το­μέας! Δεν υ­πά­ρχει δια­φθο­ρά! Μη το­λμή­σει και πει κα­νέ­νας ότι κά­ποιος μπο­ρεί να προ­σλη­φθεί στον ι­διω­τι­κό το­μέα με πο­λι­τι­κό μέσο για­τί θα του κόψω τα πό­δια! Ο­μοίως μην α­κού­σω κα­νέ­να να πει ότι οι Δη­μό­σιες ε­ται­ρίες που ι­διω­τι­κο­ποιή­θη­καν δεν πή­ραν νέα πνοή προ­σφέ­ρο­ντας πλέον α­πεί­ρως κα­λύ­τε­ρες υ­πη­ρε­σίες με ταυ­τό­χρο­νη μείω­ση των τι­μών τους! Τέ­λος μην α­κού­σω ότι ο ε­λεύ­θε­ρος α­ντα­γω­νι­σμός δεν λει­του­ργεί ή ότι γί­νο­νται συ­μφω­νίες για δια­τή­ρη­ση υ­ψη­λών τι­μών, διό­τι όπως εί­ναι γνω­στό η ε­πι­τρο­πή α­ντα­γω­νι­σμού εί­ναι κέ­ρβε­ρος και ε­πι­βά­λλει ε­ξου­θε­νω­τι­κά πρό­στι­μα στους σπά­νιους πα­ρα­βά­τες (τα ο­ποία φυ­σι­κά πλη­ρώ­νουν με αύ­ξη­ση των τι­μών τα ζω­ντα­νά).

Εδώ λοι­πόν εί­ναι σα­φώς κα­λύ­τε­ρα! Εδώ αν δεν κά­νεις ότι πρέ­πει (κα­τά την κυ­βέ­ρνη­ση) να κά­νεις, εί­σαι κο­πρί­της, τε­μπέ­λης, ά­χρη­στος και ά­θλιος!

Άκου να το­λμή­σεις να μη πας να ψη­φί­σεις! Πως το­λμάς να μη πας να νο­μι­μο­ποιή­σεις τη συ­νέ­χεια της Ε­λλη­νι­κής πο­ρείας προς την κα­τα­στρο­φή! Η Δη­μο­κρα­τία μας α­μαυ­ρώ­νε­ται από τα α­ρα­χτά κα­θά­ρμα­τα που προ­τι­μούν να πιούν καφέ και να μη ση­κω­θούν από το κα­να­πέ τους (κα­νέ­νας δεν κά­θε­ται σε κα­ρέ­κλα· χα­λάει η μα­γιά), ώστε να πάνε να ψη­φί­σουν το σού­πε­ρ-ντο­ύπερ μι­κρό κό­μμα που θα δώ­σει τους ψή­φους του στο πρώ­το κό­μμα, με το τρυκ της Β’ Κα­τα­νο­μής.

Αχόρταγοι συνταξιούχοι απαιτούν παράλογες αυξήσεις!

Άκου να θέ­λεις να πά­ρεις την σύ­ντα­ξη για την ο­ποία σου κά­να­νε κρα­τή­σεις 34 χρό­νια. Μπο­ρεί να σου κά­να­νε κρα­τή­σεις για­ 1000€, αλλά τώρα θα σου δώ­σουν μόνο 500€. Να πεις και ευ­χα­ρι­στώ ρε γαϊ­δού­ρι! Και μη το­λμή­σεις και δου­λέ­ψεις νό­μι­μα στη σύ­ντα­ξη σου αν δε σου φτά­νουν, για­τί θα σου κόψω και τα 500€ αν και καλά λύ­σσα­ξες να δου­λέ­ψεις, δού­λε­ψε μαύ­ρα για να βγά­λει κάτι πα­ρα­πά­νω και ο ε­ργο­δό­της σου, ή όπως το λένε δη­μο­κρα­τι­κά: «να αυ­ξη­θεί η α­ντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα μειώ­νο­ντας τα ε­ργο­δο­τι­κά έ­ξο­δα».

Άκου να θες να μη πλη­ρώ­σεις ε­φο­ρία, πα­λιο­κλέ­φτη! Εδώ το κρά­τος κά­νει την πρώ­τη κί­νη­ση και χα­ρί­ζει 24δις για να βοη­θή­σει την α­ντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα! Εσύ δεν έχει λίγη τσί­πα να πλη­ρώ­σεις κάτι πα­ρα­πά­νω; Σε πεί­ρα­ξε που κα­τέ­βα­σε το όριο στο κυ­βι­σμό των τε­λών κυ­κλο­φο­ρίας ώστε να πλη­ρώ­νεις 30€ πα­ρα­πά­νω; Ενώ οι φου­κα­ρά­δες με τις σα­κα­ρά­κες των 4.000κυ­βι­κών και πάνω ε­κα­το­στών πλη­ρώ­νουν όλοι τα ίδια τέ­λη! Εί­ναι δί­καιο αυ­τός που έχει 6.000κυ­βι­κά να πλη­ρώ­νει τα ίδια με αυ­τόν που έχει 4.500κυ­βι­κά; Τους πνί­γει το δί­καιο!

Άκου να μη θέ­λεις να πλη­ρώ­σεις για τον δρό­μο που α­κό­μα δεν φτιά­χτη­κε! Να ση­κώ­νεις τη μπά­ρα και να μην δί­νεις το χα­ρά­τσι στην καλή ε­ται­ρία που πε­ρι­μέ­νει και αυτή να ζή­σει στην υ­γειά του «μα­λά­κα» που πλη­ρώ­νει για χρό­νια τους δρό­μους 100 φο­ρές πάνω την αξία τους και δρό­μους δεν έ­χει. Να μη μι­λή­σω για τους ε­γκλη­μα­τίες που δε πλη­ρώ­νουν €­1.40€ για να πά­ρουν το λεω­φο­ρείο για δυο στά­σεις! Ενώ οι μι­σθοί μειώ­θη­καν στο μι­σό, το κρά­τος μας συ­μπο­νά και κά­νει αυ­ξή­σεις στα ει­σι­τή­ριο 80%! Και ε­μείς οι γε­λοίοι δεν τους πι­στεύου­με ότι εί­ναι για το καλό μας, α­γνοώ­ντας το τόσο ση­μα­ντι­κό έργο τους τα τε­λευ­ταία έ­ργα!

Άκου να δια­μα­ρτύ­ρε­σαι που κό­βο­νται οι μι­σθοί! Αφού εί­μα­στε σε οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση! Τι θέ­λε­τε να κά­νουν οι φου­κα­ρά­δες; Τόσα χρό­νια που τρώ­γα­με με χρυ­σά κου­τά­λια και μας δί­να­νε συ­νέ­χεια αυ­ξή­σεις και μπό­νους καλά ή­ταν; Αυτό λέ­γε­ται α­χα­ρι­στία!

Ο διάλογος με τις παραγωγικές τάξεις για να σπάσει
το απόστημα των καρτέλ των γιατρών

Άκου να δια­μα­ρτύ­ρε­σαι για­τί θα πλη­ρώ­νεις την κάθε ε­ξέ­τα­ση 5€, ενώ έ­χεις ήδη προ­πλη­ρώ­σει υ­γειο­νο­μι­κή κά­λυ­ψη! Δεν έχει ση­μα­σία που προ­πλη­ρώ­νεις τις υ­πη­ρε­σίες που δυ­νη­τι­κά θα σου χρεια­σθούν κά­ποια στι­γμή! Πρέ­πει να ξα­να­πλη­ρώ­σεις! Κρί­ση έ­χου­με!

Άκου να δια­μα­ρτύ­ρε­σαι για­τί θα σου κό­ψουν το μο­νο­πώ­λιο! Δεν παί­ρνεις πα­ρά­δει­γμα από τις ά­ξιες κυ­βε­ρνή­σεις! Που δεν α­κο­λου­θούν μο­νο­πω­λια­κές τα­κτι­κές! Που κά­νουν απ’ ευ­θείας α­να­θέ­σεις, ε­πει­δή ξέ­ρουν πιο εί­ναι το κα­λύ­τε­ρο για τη τσέ­πη μας!

Και πόσα α­κό­μα μπο­ρώ να σου γρά­ψω, α­να­γνώ­στη μου!

Ολοκληρώνεται την 6 Μαρτίου 2011.