συνέχεια από το άρθρο
Η ιστορία της θρησκείας, όπως την ονειρεύτηκα έφηβος, συνεχίζεται. ..
Η επιστήμη όμως προχώρησε πολύ από την πρώτη εκείνη εποχή της εμφάνισης των πρώτων θρησκειών. Έτσι οι ιδρυτές - που όπως είναι γνωστό βρίσκονται πάντα μπρος από την εποχή τους - κατάλαβαν ότι οι παλιοί θεοί άρχισαν να ξεθωριάζουν. Όμως, γιατί γινόταν αυτό; Οι ιδρυτές έκαναν φιλότιμες προσπάθειες για να μπορούν να κοιμίζουν τους πιστούς τους, μα η επιστήμη προχώραγε κι αναπόφευκτα τους έδειχνε τα κενά των θεών και τις ελλείψεις τους, με αποτέλεσμα την αφύπνιση - διαμαρτυρία των πιστών. Μαζεύτηκαν το λοιπόν ξανά οι ιδρυτές και αναρωτήθηκαν από που θα ζουν τώρα, που άρχισε η εποχή της αμφισβήτησης.
«Συνάδελφοι, αν εγκαταλείψουμε τους θεούς μας θα πεθάνουμε της πείνας», είπε ο παλιότερος ιδρυτής. «Γι' αυτό σκέφτηκα ένα τρόπο για να φάμε λίγο ακόμα ψωμάκι¹ στο όνομα της πίστης.
Έτσι λοιπόν σας ρωτώ: γιατί βρίσκουν τους θεούς ξεθωριασμένους και άχρηστους;
Γιατί δεν τους πιστεύουν πλέον με το αρχικό πάθος; »
Σιωπή έπεσε στο χώρο του συνεδρίου² και όλοι το έριξαν στο διαλογισμό, ώσπου ο ομιλητής λυτρώνοντας τους και με ένα τεράστιο χαμόγελο (διότι δεν μπορούσαν να βρουν τη λύση), τους είπε:
«Είναι πολύ απλό αγαπητοί μου συνάδελφοι. Οι πιστοί δεν αγαπούν πλέον τους θεούς διότι οι θεοί δεν τους μοιάζουν. Ο άνθρωπος θέλει ο θεός του να του μοιάζει και εμείς θα τους κάνουμε τέτοιο θεό. Το λέει άλλωστε και ο νόμος της αγοράς³: «ανάλογα με την ζήτηση και η παραγωγή».
Ο λαός θέλει θεό που να του μοιάζει; Θα του τον δώσουμε εμείς αγαπητοί μου».
Έτσι ωραία μίλησε, έριξε και ένα θριαμβευτικό βλέμμα στους σύνεδρους και κάθισε κάτω. Οι άλλοι ιδρυτές, τον κοίταζαν επί πολύ ώρα και σκέφτηκαν ακόμα πιο πολύ ώρα την εισήγηση του. Στο τέλος συμφώνησαν παμψηφεί να υιοθετήσουν την εισήγηση.
Διότι είναι πιο λογικό όντως να πιστεύεις σ' ένα θεό που σου μοιάζει κατ' εικόνα, παρά σε μία πέτρα ή σ' ένα ποτάμι, που στο κάτω - κάτω σε τρομάζουν κιόλας. Ενώ, ένας «ανθρώπινος» θεός, είναι και πιο γλυκός και πιο φιλεύσπλαχνος - μια και έχει τα ίδια πάθη με σένα - και πιο πιστευτός. Με λίγα λόγια ο «ανθρώπινος» θεός είναι μια θαυμάσια ιδέα, μία αξιέπαινη ιδέα.
Έτσι με την ομόφωνη ιδέα να ανακαινισθούν οι θεοί τελείωσε το συνέδριο των ιδρυτών.
Το ίδιο εκείνο βράδυ έβαλαν οι ιδρυτές τα άγια κεφάλια τους να δημιουργήσουν νοερά θεούς, διότι πολλοί θεοί, σημαίνουν πολλές γιορτές, που σημαίνει μπόλικο παραδάκι⁴.
Οι θεοί αυτοί,έπρεπε να ανταποκρίνονται στις «προδιαγραφές» των ιδρυτών, όπως:
Παράδειγμα θεού που ικανοποιεί τις προδιαγραφές:
Όπως είναι γνωστό, ο κοσμάκης φοβάται τα αγρίμια.
Συμπέρασμα:ο όμορφος και συμπαθής θεός των ζώων, που τα αγρίμια τον ακούν και τον σέβονται. Έτσι οι πιστοί θα του κάνουν θυσίες (προσφορά αγαθών), για να τους προφυλάει από τα αγρίμια. Φυσικά, όταν αυτό δε θα γίνεται - τα άγρια ζώα δεν θα κάθονται ήσυχα - δεν θα σημαίνει, ότι ο θεός είναι ανίκανος να επιβληθεί στα θηρία, αλλά θα σημαίνει, ότι ο θεός είναι δυσαρεστημένος με τους πιστούς του και γι' αυτό και τους τιμωρεί. Και είναι δυσαρεστημένος, διότι οι θυσίες δεν είναι άξιες της μεγαλοψυχίας του.
Τότε ακριβώς «σκίζεται» ο αφελής και πιστός λαός, να κάνει θυσίες αντάξιες - για τα πορτοφόλια⁵ των ιδρυτών - για να είναι ο θεός των ζώων ικανοποιημένος και να μην εξαγριώνει τα ζώα. Άρα ο θεός των ζώων, είναι τέλειος - εντός των προδιαγραφών - διότι τα άγρια ζωντανά, είναι μονίμως άγρια και για αυτό ακριβώς τον λόγο, δεν τα πιάνουν οι παραινέσεις του «ικανοποιημένου» θεού των ζώων. Αφού λοιπόν δημιούργήσαν την καινούργια τους συλλογή θεών, έδωσαν σε κάθε θεό το όνομα του, καθόρισαν τις ιδιότητες και τα πεδία δράσης των, σαφώς ανεξάρτητα, αποφάσισαν να τους δώσουν στην κυκλοφορία.
Τα αποτελέσματα ξεπέρασαν κάθε προσδοκία ! Τα κέρδη τρομερά. Ο λαός πιο φοβισμένος παρά ποτέ, από τον ιερό φόβο, ήταν ή τουλάχιστον προσπαθούσε να ήταν, συνεπής προς τις ιερές του υποχρεώσεις και έτσι οι ιδρυτές που δειλά - δειλά άρχιζαν να αυτοαποκαλούνται ιερείς του θεού τάδε, ζούσαν καλά και ο λαός χειρότερα.
Για να έχουν όμως το κεφάλι τους ήσυχο, οι ιδρυτές δεν ξέχασαν την επιστήμη, γιατί μια φορά την ξέχασαν και κόντεψε να τους χαλάσει όλη την επιχείρηση «πρωτόγονη θρησκεία». Τώρα όμως στη καινούργια επιχείρηση - «σύγχρονη θρησκεία» - ήταν πιο διαβασμένοι και έβαλαν και την επιστήμη μέσα στο «πρόγραμμα».
Έτσι δημιούργησαν τον θεό τάδε που ήταν επιστήμονας και προστάτευε την επιστήμη και τις τέχνες, χωρίς όμως να έχει παράλογες απαιτήσεις από τους επιστήμονες-πιστούς, διότι οι επιστήμονες ήταν πιο ξύπνιοι-κοιμισμένοι, ή αλλιώς λιγότερο κοιμισμένοι, από τον απλό λαό και θα ψυλλιαζόντουσαν τον θεό, αν ζητούσε πολλά - με άλλα λόγια οι απαιτήσεις του θεού σε θυσίες ήταν περιορισμένες.
Αφού λοιπόν είχαν το κεφάλι τους ήσυχο πια οι ιδρυτές, αποφάσισαν ν' αλλάξουν ταχύτητα και να μασάνε⁶ πιο γρήγορα.
Έτσι, αφού ο κοσμάκης είχε «δαγκώσει» για τα καλά το παραμύθι που του πούλησαν, ήταν καιρός να οργανώσουν οι ιδρυτές την επιχείρηση τους με τέτοιο τρόπο, ώστε ν' αποφευχθούν τα λάθη του χτες και ενωμένοι να οδεύσουν στο κοινό τους σκοπό: το μάσημα.
Δημιούργησαν το λοιπόν μια καινούργια τρομερή τάξη, αυτή των ιερέων.
Τάξη που ήταν πιο πάνω από όλους και ένα σκαλί πιο κάτω από τους θεούς.
Τάξη με υψηλά έσοδα, που ήταν απόλυτα δικαιολογημένα και που ο λαός τους τα πρόσφερε λέγοντας
«Χαλάλι τους, μια και είναι οι διαλεχτοί των θεών».
Οι ιδρυτές το λοιπόν μετονομάστηκαν σε ιερείς και «χέστηκαν⁷» από τη χαρά τους, όταν είδαν ότι η καινούργια κομπίνα τους, δούλευε σαν «ελβετικό ρολόι⁸»και όσο για τα κέρδη; μη τα ρωτάς, «χέστηκαν» στο τάλαρο - που θα λέγανε στο μέλλον με γραφικό τρόπο οι Έλληνες.
Πόλεμος γινόταν; σκοτώνονταν τα κορόιδα να σώσουν τους ιερείς - τα γνωστά ιερά και όσια- ώστε να συνεχίσουν να τους ρουφούν το αίμα τους.
Ειρήνη; πάλι σκοτώνονταν τα κορόιδα - στη δουλειά όμως τώρα - για να την αράζουν οι ιερείς και να τους δίνουν την ευλογία τους.
Όπως, όμως έγινε πια κοινή συνείδηση, οι ιερείς ήταν γεράκια, αετονύχηδες και δεν ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι μια που ποτέ δεν είσαι αρκετά καλά, ώστε να μην μπορείς να γίνεις καλύτερα.
Ξαναμαζώχτηκαν το λοιπόν και είπαν:
«Ρε παιδιά, κάτι πρέπει να κάνουμε και για το λαό, διότι όπως ορίζει και ο νόμος της αγοράς ο ευχαριστημένος πελάτης αφήνει περισσότερο χρήμα».
Έτσι και αποφασίστηκαν δύο κινήσεις ανοίγματα προς τους πιστούς:
Η πρώτη κίνηση αφορούσε τους ναούς που μέχρι τώρα δεν υπήρχαν.
Έτσι θα λέγανε στους πιστούς να κάνουν τους ναούς - με δικά τους έξοδα φυσικά - για να επικοινωνούν πιο άνετα και πιο άμεσα με τους θεούς τους και για να έχουν καθορισμένο χώρο για να δείχνουν την εμπιστοσύνη τους στους θεούς - τι νομίζατε, ότι ξεχάσανε οι ιερείς το παραδάκι;
Σωστή κίνηση και εμπνευσμένη αυτή η πρώτη.
Η δεύτερη όμως ήταν αριστούργημα.
Αυτή λοιπόν η δεύτερη έδινε σε ορισμένους πιστούς που είχαν κάνει κάτι σπουδαίο στη ζωή τους, τον τίτλο του ημίθεου, δηλαδή του θεού που δεν ήταν θεός και όμως με την αξία του κατάφερε και έγινε θεός.
Έτσι ο πιστός λαός καμάρωνε, ωσάν «γύφτικο σκεπάρνιον⁹», που είχε αξιωθεί ορισμένα τέκνα του να τα στείλει άξια συντροφιά στο πλευρό των θεών και οι ιερείς και πήγαινε τακτικά στους ναούς που έχτιζε για να προσφέρει και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα στο τεράστιο και αχόρταγο σφουγγάρι της απληστίας, των εν τη γη απεσταλμένων των θεών.
Όσο για τους ιερείς; Αυτοί από την ικανοποίηση τους έτριβαν τα χέρια τους. Και ήταν τόση η ικανοποίηση τους, που από το πολύ τρίψιμο ήρθαν και έλιωσαν στα χέρια τους εκείνες οι περίεργες γραμμές, που στο μέλλον θα ονομαζόντουσαν δακτυλικά αποτυπώματα.
Οι καινούργιες λοιπόν κινήσεις είχαν απόλυτη επιτυχία. Επειδή όμως αναβαθμίστηκαν οι λατρευτικές συνήθειες αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχάστηκαν οι παλιές καλές - κερδοφόρες - συνήθειες. Έτσι που και που ο θεός - τάδε, ερχόταν στον ύπνο του ιερέα του και του έλεγε για αλλόθρησκους - πλανεμένους ή για προσφορές που δεν έγιναν και όμως έπρεπε να γίνουν και έτσι οι ιερείς έπαιρναν και ορισμένα έξτρα έσοδα από ιερούς πολέμους ή από ιερές θυσίες.
Πάντως πρέπει να τονιστεί ότι ο μόνος θεός, που αποδεδειγμένα ήρθε με όραμα σε ιερέα, ήταν ο θεός της απληστίας, θεός που από κείνα τα χρόνια, αλλά και μέχρι σήμερα αριθμεί τους περισσότερους ιερείς και τους φανατικότερους πιστούς.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ-ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1 Ψωμάκι : τροφές, γούνες, και γενικότερα τα υλικά αγαθά -σε μορφή προσφορών από τους πιστούς, στο κείμενο.
2 Χώρος του συνεδρίου : μυστική και απομακρυσμένη σπηλιά με εσωτερική θέρμανση -εστία φωτιάς εντός της σπηλιάς που παίζει και το ρόλο του φωτιστικού σώματος.
3 Οι νόμοι της αγοράς δεν είχαν ακόμα οριστεί τότε και αυτό είναι άλλη μια απόδειξη του πόσο μπροστά από την εποχή τους ήταν οι ιδρυτές. Στη πράξη ο ιδρυτής χρησιμοποίησε άλλη έκφραση, αλλά ο συγγραφέας με τη μεταφορά στην Ελληνική, βρήκε πιο σωστή - αν και ετεροχρονισμένη - την ανωτέρω μνημονευόμενη φράση.
4 Όπως τονίστηκε στην αρχή του κεφαλαίου 2, προχώρησε η επιστήμη, οπότε ανακαλύφτηκε και το παραδάκι (παραδάκι (το) ουσιαστικό [υποκοριστικό της λέξης παράς] (θωπευτικά) το χρήμα: βγάζει αρκετό παραδάκι με τις ψευτοδουλειές που κάνει - συνώνυμη λεφτουδάκια) παραπομπή από : Τεγόπουλος-Φυτράκης, Ελληνικό λεξικό Η' έκδοση.
5 Καινούργια ανακάλυψη της επιστήμης.
6 Μασώ : Μεταφορικά η απορρόφηση μεγάλων χρηματικών ποσών.
7 «χέζομαι από τη χαρά μου» : μεταφορικά το «είμαι πολύ χαρούμενος».
8 Τρόπος του λέγειν, παρμένος από το μέλλον - ποιητική αδεία - διότι δεν υπήρχε ακόμα η Ελβετία που ως είναι γνωστό φημίζεται για τα ρολόγια ακριβείας της.
9 Μεταφορικά η ηλίθια και άνευ λόγου υπέρμετρη υπερηφάνεια.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Η επιστήμη όμως προχώρησε πολύ από την πρώτη εκείνη εποχή της εμφάνισης των πρώτων θρησκειών. Έτσι οι ιδρυτές - που όπως είναι γνωστό βρίσκονται πάντα μπρος από την εποχή τους - κατάλαβαν ότι οι παλιοί θεοί άρχισαν να ξεθωριάζουν. Όμως, γιατί γινόταν αυτό; Οι ιδρυτές έκαναν φιλότιμες προσπάθειες για να μπορούν να κοιμίζουν τους πιστούς τους, μα η επιστήμη προχώραγε κι αναπόφευκτα τους έδειχνε τα κενά των θεών και τις ελλείψεις τους, με αποτέλεσμα την αφύπνιση - διαμαρτυρία των πιστών. Μαζεύτηκαν το λοιπόν ξανά οι ιδρυτές και αναρωτήθηκαν από που θα ζουν τώρα, που άρχισε η εποχή της αμφισβήτησης.
«Συνάδελφοι, αν εγκαταλείψουμε τους θεούς μας θα πεθάνουμε της πείνας», είπε ο παλιότερος ιδρυτής. «Γι' αυτό σκέφτηκα ένα τρόπο για να φάμε λίγο ακόμα ψωμάκι¹ στο όνομα της πίστης.
Έτσι λοιπόν σας ρωτώ: γιατί βρίσκουν τους θεούς ξεθωριασμένους και άχρηστους;
Γιατί δεν τους πιστεύουν πλέον με το αρχικό πάθος; »
Σιωπή έπεσε στο χώρο του συνεδρίου² και όλοι το έριξαν στο διαλογισμό, ώσπου ο ομιλητής λυτρώνοντας τους και με ένα τεράστιο χαμόγελο (διότι δεν μπορούσαν να βρουν τη λύση), τους είπε:
«Είναι πολύ απλό αγαπητοί μου συνάδελφοι. Οι πιστοί δεν αγαπούν πλέον τους θεούς διότι οι θεοί δεν τους μοιάζουν. Ο άνθρωπος θέλει ο θεός του να του μοιάζει και εμείς θα τους κάνουμε τέτοιο θεό. Το λέει άλλωστε και ο νόμος της αγοράς³: «ανάλογα με την ζήτηση και η παραγωγή».
Ο λαός θέλει θεό που να του μοιάζει; Θα του τον δώσουμε εμείς αγαπητοί μου».
Έτσι ωραία μίλησε, έριξε και ένα θριαμβευτικό βλέμμα στους σύνεδρους και κάθισε κάτω. Οι άλλοι ιδρυτές, τον κοίταζαν επί πολύ ώρα και σκέφτηκαν ακόμα πιο πολύ ώρα την εισήγηση του. Στο τέλος συμφώνησαν παμψηφεί να υιοθετήσουν την εισήγηση.
Διότι είναι πιο λογικό όντως να πιστεύεις σ' ένα θεό που σου μοιάζει κατ' εικόνα, παρά σε μία πέτρα ή σ' ένα ποτάμι, που στο κάτω - κάτω σε τρομάζουν κιόλας. Ενώ, ένας «ανθρώπινος» θεός, είναι και πιο γλυκός και πιο φιλεύσπλαχνος - μια και έχει τα ίδια πάθη με σένα - και πιο πιστευτός. Με λίγα λόγια ο «ανθρώπινος» θεός είναι μια θαυμάσια ιδέα, μία αξιέπαινη ιδέα.
Έτσι με την ομόφωνη ιδέα να ανακαινισθούν οι θεοί τελείωσε το συνέδριο των ιδρυτών.
Το ίδιο εκείνο βράδυ έβαλαν οι ιδρυτές τα άγια κεφάλια τους να δημιουργήσουν νοερά θεούς, διότι πολλοί θεοί, σημαίνουν πολλές γιορτές, που σημαίνει μπόλικο παραδάκι⁴.
Οι θεοί αυτοί,έπρεπε να ανταποκρίνονται στις «προδιαγραφές» των ιδρυτών, όπως:
- να είναι πολύ απαιτητικοί από τους πιστούς τους, ώστε να έχουν πολλά έσοδα οι ιδρυτές.
- να είναι πολύ συμπαθητικοί και ικανοί, ώστε ν' αγαπηθούν από τους πιστούς.
- να υπερνικούν τις ανασφάλειες και τις φοβίες των πιστών.
Παράδειγμα θεού που ικανοποιεί τις προδιαγραφές:
Όπως είναι γνωστό, ο κοσμάκης φοβάται τα αγρίμια.
Συμπέρασμα:ο όμορφος και συμπαθής θεός των ζώων, που τα αγρίμια τον ακούν και τον σέβονται. Έτσι οι πιστοί θα του κάνουν θυσίες (προσφορά αγαθών), για να τους προφυλάει από τα αγρίμια. Φυσικά, όταν αυτό δε θα γίνεται - τα άγρια ζώα δεν θα κάθονται ήσυχα - δεν θα σημαίνει, ότι ο θεός είναι ανίκανος να επιβληθεί στα θηρία, αλλά θα σημαίνει, ότι ο θεός είναι δυσαρεστημένος με τους πιστούς του και γι' αυτό και τους τιμωρεί. Και είναι δυσαρεστημένος, διότι οι θυσίες δεν είναι άξιες της μεγαλοψυχίας του.
Τότε ακριβώς «σκίζεται» ο αφελής και πιστός λαός, να κάνει θυσίες αντάξιες - για τα πορτοφόλια⁵ των ιδρυτών - για να είναι ο θεός των ζώων ικανοποιημένος και να μην εξαγριώνει τα ζώα. Άρα ο θεός των ζώων, είναι τέλειος - εντός των προδιαγραφών - διότι τα άγρια ζωντανά, είναι μονίμως άγρια και για αυτό ακριβώς τον λόγο, δεν τα πιάνουν οι παραινέσεις του «ικανοποιημένου» θεού των ζώων. Αφού λοιπόν δημιούργήσαν την καινούργια τους συλλογή θεών, έδωσαν σε κάθε θεό το όνομα του, καθόρισαν τις ιδιότητες και τα πεδία δράσης των, σαφώς ανεξάρτητα, αποφάσισαν να τους δώσουν στην κυκλοφορία.
Τα αποτελέσματα ξεπέρασαν κάθε προσδοκία ! Τα κέρδη τρομερά. Ο λαός πιο φοβισμένος παρά ποτέ, από τον ιερό φόβο, ήταν ή τουλάχιστον προσπαθούσε να ήταν, συνεπής προς τις ιερές του υποχρεώσεις και έτσι οι ιδρυτές που δειλά - δειλά άρχιζαν να αυτοαποκαλούνται ιερείς του θεού τάδε, ζούσαν καλά και ο λαός χειρότερα.
Για να έχουν όμως το κεφάλι τους ήσυχο, οι ιδρυτές δεν ξέχασαν την επιστήμη, γιατί μια φορά την ξέχασαν και κόντεψε να τους χαλάσει όλη την επιχείρηση «πρωτόγονη θρησκεία». Τώρα όμως στη καινούργια επιχείρηση - «σύγχρονη θρησκεία» - ήταν πιο διαβασμένοι και έβαλαν και την επιστήμη μέσα στο «πρόγραμμα».
Έτσι δημιούργησαν τον θεό τάδε που ήταν επιστήμονας και προστάτευε την επιστήμη και τις τέχνες, χωρίς όμως να έχει παράλογες απαιτήσεις από τους επιστήμονες-πιστούς, διότι οι επιστήμονες ήταν πιο ξύπνιοι-κοιμισμένοι, ή αλλιώς λιγότερο κοιμισμένοι, από τον απλό λαό και θα ψυλλιαζόντουσαν τον θεό, αν ζητούσε πολλά - με άλλα λόγια οι απαιτήσεις του θεού σε θυσίες ήταν περιορισμένες.
Αφού λοιπόν είχαν το κεφάλι τους ήσυχο πια οι ιδρυτές, αποφάσισαν ν' αλλάξουν ταχύτητα και να μασάνε⁶ πιο γρήγορα.
Έτσι, αφού ο κοσμάκης είχε «δαγκώσει» για τα καλά το παραμύθι που του πούλησαν, ήταν καιρός να οργανώσουν οι ιδρυτές την επιχείρηση τους με τέτοιο τρόπο, ώστε ν' αποφευχθούν τα λάθη του χτες και ενωμένοι να οδεύσουν στο κοινό τους σκοπό: το μάσημα.
Δημιούργησαν το λοιπόν μια καινούργια τρομερή τάξη, αυτή των ιερέων.
Τάξη που ήταν πιο πάνω από όλους και ένα σκαλί πιο κάτω από τους θεούς.
Τάξη με υψηλά έσοδα, που ήταν απόλυτα δικαιολογημένα και που ο λαός τους τα πρόσφερε λέγοντας
«Χαλάλι τους, μια και είναι οι διαλεχτοί των θεών».
Οι ιδρυτές το λοιπόν μετονομάστηκαν σε ιερείς και «χέστηκαν⁷» από τη χαρά τους, όταν είδαν ότι η καινούργια κομπίνα τους, δούλευε σαν «ελβετικό ρολόι⁸»και όσο για τα κέρδη; μη τα ρωτάς, «χέστηκαν» στο τάλαρο - που θα λέγανε στο μέλλον με γραφικό τρόπο οι Έλληνες.
Πόλεμος γινόταν; σκοτώνονταν τα κορόιδα να σώσουν τους ιερείς - τα γνωστά ιερά και όσια- ώστε να συνεχίσουν να τους ρουφούν το αίμα τους.
Ειρήνη; πάλι σκοτώνονταν τα κορόιδα - στη δουλειά όμως τώρα - για να την αράζουν οι ιερείς και να τους δίνουν την ευλογία τους.
Όπως, όμως έγινε πια κοινή συνείδηση, οι ιερείς ήταν γεράκια, αετονύχηδες και δεν ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι μια που ποτέ δεν είσαι αρκετά καλά, ώστε να μην μπορείς να γίνεις καλύτερα.
Ξαναμαζώχτηκαν το λοιπόν και είπαν:
«Ρε παιδιά, κάτι πρέπει να κάνουμε και για το λαό, διότι όπως ορίζει και ο νόμος της αγοράς ο ευχαριστημένος πελάτης αφήνει περισσότερο χρήμα».
Έτσι και αποφασίστηκαν δύο κινήσεις ανοίγματα προς τους πιστούς:
Η πρώτη κίνηση αφορούσε τους ναούς που μέχρι τώρα δεν υπήρχαν.
Έτσι θα λέγανε στους πιστούς να κάνουν τους ναούς - με δικά τους έξοδα φυσικά - για να επικοινωνούν πιο άνετα και πιο άμεσα με τους θεούς τους και για να έχουν καθορισμένο χώρο για να δείχνουν την εμπιστοσύνη τους στους θεούς - τι νομίζατε, ότι ξεχάσανε οι ιερείς το παραδάκι;
Σωστή κίνηση και εμπνευσμένη αυτή η πρώτη.
Η δεύτερη όμως ήταν αριστούργημα.
Αυτή λοιπόν η δεύτερη έδινε σε ορισμένους πιστούς που είχαν κάνει κάτι σπουδαίο στη ζωή τους, τον τίτλο του ημίθεου, δηλαδή του θεού που δεν ήταν θεός και όμως με την αξία του κατάφερε και έγινε θεός.
Έτσι ο πιστός λαός καμάρωνε, ωσάν «γύφτικο σκεπάρνιον⁹», που είχε αξιωθεί ορισμένα τέκνα του να τα στείλει άξια συντροφιά στο πλευρό των θεών και οι ιερείς και πήγαινε τακτικά στους ναούς που έχτιζε για να προσφέρει και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα στο τεράστιο και αχόρταγο σφουγγάρι της απληστίας, των εν τη γη απεσταλμένων των θεών.
Όσο για τους ιερείς; Αυτοί από την ικανοποίηση τους έτριβαν τα χέρια τους. Και ήταν τόση η ικανοποίηση τους, που από το πολύ τρίψιμο ήρθαν και έλιωσαν στα χέρια τους εκείνες οι περίεργες γραμμές, που στο μέλλον θα ονομαζόντουσαν δακτυλικά αποτυπώματα.
Οι καινούργιες λοιπόν κινήσεις είχαν απόλυτη επιτυχία. Επειδή όμως αναβαθμίστηκαν οι λατρευτικές συνήθειες αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχάστηκαν οι παλιές καλές - κερδοφόρες - συνήθειες. Έτσι που και που ο θεός - τάδε, ερχόταν στον ύπνο του ιερέα του και του έλεγε για αλλόθρησκους - πλανεμένους ή για προσφορές που δεν έγιναν και όμως έπρεπε να γίνουν και έτσι οι ιερείς έπαιρναν και ορισμένα έξτρα έσοδα από ιερούς πολέμους ή από ιερές θυσίες.
Πάντως πρέπει να τονιστεί ότι ο μόνος θεός, που αποδεδειγμένα ήρθε με όραμα σε ιερέα, ήταν ο θεός της απληστίας, θεός που από κείνα τα χρόνια, αλλά και μέχρι σήμερα αριθμεί τους περισσότερους ιερείς και τους φανατικότερους πιστούς.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ-ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1 Ψωμάκι : τροφές, γούνες, και γενικότερα τα υλικά αγαθά -σε μορφή προσφορών από τους πιστούς, στο κείμενο.
2 Χώρος του συνεδρίου : μυστική και απομακρυσμένη σπηλιά με εσωτερική θέρμανση -εστία φωτιάς εντός της σπηλιάς που παίζει και το ρόλο του φωτιστικού σώματος.
3 Οι νόμοι της αγοράς δεν είχαν ακόμα οριστεί τότε και αυτό είναι άλλη μια απόδειξη του πόσο μπροστά από την εποχή τους ήταν οι ιδρυτές. Στη πράξη ο ιδρυτής χρησιμοποίησε άλλη έκφραση, αλλά ο συγγραφέας με τη μεταφορά στην Ελληνική, βρήκε πιο σωστή - αν και ετεροχρονισμένη - την ανωτέρω μνημονευόμενη φράση.
4 Όπως τονίστηκε στην αρχή του κεφαλαίου 2, προχώρησε η επιστήμη, οπότε ανακαλύφτηκε και το παραδάκι (παραδάκι (το) ουσιαστικό [υποκοριστικό της λέξης παράς] (θωπευτικά) το χρήμα: βγάζει αρκετό παραδάκι με τις ψευτοδουλειές που κάνει - συνώνυμη λεφτουδάκια) παραπομπή από : Τεγόπουλος-Φυτράκης, Ελληνικό λεξικό Η' έκδοση.
5 Καινούργια ανακάλυψη της επιστήμης.
6 Μασώ : Μεταφορικά η απορρόφηση μεγάλων χρηματικών ποσών.
7 «χέζομαι από τη χαρά μου» : μεταφορικά το «είμαι πολύ χαρούμενος».
8 Τρόπος του λέγειν, παρμένος από το μέλλον - ποιητική αδεία - διότι δεν υπήρχε ακόμα η Ελβετία που ως είναι γνωστό φημίζεται για τα ρολόγια ακριβείας της.
9 Μεταφορικά η ηλίθια και άνευ λόγου υπέρμετρη υπερηφάνεια.
[...] ΑρχικήSavoir VivreΕπικοινωνίαΤι τρέχει με μένα… ← Περί Θρησκείας, Κεφάλαιο 2 This? Last Year! [...]
ΑπάντησηΔιαγραφή