Μυαλό δε θα βάλει αυτό το κεφάλι...

Εγκαινιάζεται λοιπόν, ο νέος θεματικός τομέας, η πολιτική, που θα παρουσιάσει σε μια σειρά άρθρων, τις απόψεις μου για την Μεταπολίτευση™, τις αιτίες, τις τακτικές  και τα γεγονότα που οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια, την ταλαίπωρη αυτή γωνιά της Ευρώπης, στην απόλυτη χρεοκοπία. Οικονομική και πολιτική. Το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει, είναι ότι ο Έλληνας μυαλό δε βάζει. Μετά από 30 και πλέον χρόνια, συνεχούς πολιτικής αποτυχίας, συνεχίζει να εμπιστεύεται την μοίρα του, σε ανθρώπους που επανειλημμένως τον έχουν απογοητεύσει. Μυαλό, δε θα βάλει, αυτό το κεφάλι, οπότε, πάμε σιγά-σιγά...

Κάποτε, η επιτυχία είχε πολλές μορφές!
Τώρα, που πέρασε ο καιρός, η επιτυχία έχει αλλάξει μορφή στο μυαλό μου.
Αναρτώντας τώρα, τις πρώιμες απόψεις μου, δεν είμαι σίγουρος, για το αν συμφωνώ ή όχι, με τον μικρότερο εαυτό μου. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία!

Πολλές φορές, η γεύση της δύναμης, φτάνει. Αλλά, ας αφήσω τα συμπεράσματα να τα βγάλετε εσείς...

Για μια τέτοια θέα . . .

Είχε χιονίσει και η πλαγιά άσπρισε και ομόρφυνε. Τα πάντα καλύφτηκαν από το άσπρο σεντόνι, που κρύβει χωρίς προκατάληψη, τα όμορφα και τα άσχημα του κόσμου. Με το χιόνι στη καμπούρα της, η φύση ομορφαίνει και θαρρείς ότι όλα είναι ίδια και ίσα. Σε ξεγελά το χιόνι και θα νομίσεις, ότι όλοι και όλα είναι ίσα και όμοια πάνω της. Ούτε σκληροί βράχοι, ούτε μαλακά χορτάρια ξεπροβάλλουν, κάτω από το σεντόνι που η κυρά-Φύση άπλωσε στο κρεβάτι της, το κρεβάτι που κοιμίζει τους φτωχοδιάβολους και τους ευνοημένους της οικουμένης. Και δεν γλίτωσαν θαρρείς, ούτε οι μεν ούτε οι δε από το σεντόνι και σκεπάστηκαν από κάτω του.

Περί Θρησκείας, Κεφάλαιο 3

συνέχεια από το άρθρο
Η ιστορία της θρησκείας, όπως την ονειρεύτηκα έφηβος, συνεχίζεται. ..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Πράγματι, από κει και ύστερα οι ιερείς ζούσαν «παραδείσια» στη γη ζωή, και αναρωτήθηκαν, δια μέσω του αρχιερέα τους, το εξής πολύ λογικό: «…Ρε παιδιά, τι ονειρεύεται ο νηστικός;» είπε ο αρχιερέας, σε μια από τις πολλές συνάξεις των ιερέων.
«Καρβέλια», είπαν όλοι εν χορώ, και ο αρχιερέας ξαναρώτησε: «Τι ονειρεύεται ο κακοζωισμένος λαός μας;» Οι ιερείς λοιπόν, σκέφτηκαν και απάντησαν σε λίγη ωρίτσα: «Τη ζωή που ζούμε εμείς».

Ο αρχιερέας το λοιπόν, χαμογέλασε πικρά, έξυσε τη γενειάδα του και είπε:
«Τα κέρδη μας είναι πολλά, δόξα να 'χουν οι θεοί - μεταξύ κατεργαρέων τώρα. . . - αλλά, κορόιδα θα είμαστε αν δεν τα αυξήσουμε. Και σας ρωτώ: πως θα τ' αυξήσουμε;»