Α. Μαθήματα Πολιτικής Ιστορίας
Ήταν Ιούλης και ο ημεροδείκτης έδειχνε 14. Είχαν περάσει 1974 ολόκληρα χρόνια, μέχρι να πατήσει άλλος ένας Σωτήρας, Εθνοσωτήρας αυτή τη φορά, το πόδι του στη γη, της Αττικής αυτήν τη φορά.Έτσι, εκείνη την ημέρα, παρουσιάστηκε, επιστρέφοντας από τη σκληρή εξορία των αποπνικτικών Παρισίων, ολοκληρώνοντας τον αντιστασιακό του αγώνα, που είχε ξεκινήσει το 1963 ως Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης.
Η εξορία, σκληρή, όπως την περιγράφει και ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν[1]:
«Στο Παρίσι ζούσε μια ζωή πολύ αποτραβηγμένη, δεν έβγαινε από το διαμέρισμά του στην Μπουλβάρ ντε Μονμορανσί παρά μόνο για να επιδοθεί στο αγαπημένο του σπορ, το γκολφ. Είχε επαφή με μερικές προσωπικότητες από την Ελλάδα, λιγότερες από τη Γαλλία. Διάβαζε πολύ, κυρίως ιστορικά βιβλία».
Μετά από πολύ γκολφ και μερικές επαφές λοιπόν, επέστρεψε ως Κωνσταντίνος Καραμανλής, εγκαινιάζοντας έτσι την λαμπρή περίοδο, στη νεοτέρα ιστορία μας, που ονομάστηκε «μεταπολίτευση».
Πρέπει να θέσουμε τέρμα στην εξάρτηση από το Πεντάγωνο των ΗΠΑ και από το ΝΑΤΟ.
Ανδρέας Γ. Παπανδρέου
Ανδρέας Γ. Παπανδρέου
Δεν πέρασε πολύς καιρός και τον Αύγουστο του ίδιου έτους, όταν ο ημεροδείκτης έδειξε 16, επέστρεψε από τη σκληρή εξορία «στας Ευρώπας», ο έτερος Καππαδόκης, Ανδρέας Γ. Παπανδρέου, δηλώνοντας υπερήφανα, «Πρέπει να θέσουμε τέρμα στην εξάρτηση από το Πεντάγωνο των ΗΠΑ και από το ΝΑΤΟ»,[2] δήλωση που έγινε ο μπούσουλας του ΠΑΣΟΚ, από τότε (3 Σεπτεμβρίου) μέχρι και σήμερα. Πιο συγκεκριμένα, ο Παπανδρέου υιός, σημερινός πρωθυπουργός της χώρας, ως άλλος Δαρείος[3], έχει βάλει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, υπουργό επί της Εθνικής Άμυνας, να του το υπενθυμίζει τρις, κάθε φορά που του στρώνουν το τραπέζι.
Πέρασε καιρός και φτάσαμε στην 28η Ιουνίου του σωτήριου έτους 1979, οπότε και η Βουλή των Ελλήνων, επικύρωσε την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ[4]. Πρωθυπουργός ήταν, ο Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής. Ο οραματιστής ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν αντίθετος, διότι όπως τόνισε στην ομιλία του στη Βουλή των Ελλήνων[5]:
«Το όραμα μιας ενωμένης Ευρώπης, είναι ένα όραμα απατηλό. Και είναι απατηλό, για δυο βασικά λόγους. [….] Αλλά υπάρχει δεύτερο, και πιο σημαντικό, ότι η Ευρώπη είναι βαθιά διαβρωμένη, από τους πολιτικοστρατιωτικούς μηχανισμούς, του ΝΑΤΟ. Με αντάλλαγμα την πυρηνική ομπρέλα, η δυτ. Ευρώπη έχει δεχτεί την επικυριαρχία των ΗΠΑ, και δε θα πρέπει να ξεχνούμε, ότι η Ατλαντική Κοινότητα και ευρύτερη είναι και ισχυρότερη είναι.[…]».
Αμέσως μετά, ο πολιτικός άνδρας υιοθέτησε και το πασίγνωστο σύνθημα, «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο»[6], που το πλάσαρε, ποιος άλλος, το από πενταετίας νομιμοποιηθέν ΚΚΕ[7].
Ακόμα και σήμερα ο Παπανδρέου υιός, σημερινός πρωθυπουργός της χώρας, ως άλλος Δαρείος, έχει βάλει τον Δημήτρη Δρούτσα, αναπληρωτή υπουργό επί των Εξωτερικών, να του υπενθυμίζει τρις, κάθε φορά που του στρώνουν το τραπέζι, ότι: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο».
Ασχέτως όμως, με το «άσβεστο μίσος» που διατηρούσε για το ΝΑΤΟ και την «τεράστια απόκλιση απόψεων» με την ΕΟΚ, που τον χαρακτήριζε, ο από το 1981 και μετά, πρωθυπουργός Ανδρέας Γ. Παπανδρέου, διατήρησε την Ελλάδα και στους δυο οργανισμούς. Έκανε πέτρα την καρδιά, πήρε όλα τα λεφτά που με τη βία μας έδινε η ΕΟΚ και λάτρης των συνθημάτων, ανακοίνωνε γενναία: «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα!»[8].
[caption id="" align="alignleft" width="400" caption="Το Συμβόλαιο με το Λαό™"]
[/caption]Υπέγραψε το λοιπόν, το φημισμένο «Συμβόλαιο με το Λαό™»[9], την 4 Οκτωβρίου 1981 και εγκαινίασε έτσι τη νέα περίοδο διακυβέρνησης, προσπαθώντας να σβήσει τα σημάδια που άφησε στη ράχη της Ελλάδας, η επάρατη «Δεξιά™», σημάδια τα οποία, ο Λαός δε τα ξέχασε, μέχρι και το 2004, αφού εν χορώ το διαλαλούσε στις συγκεντρώσεις.
Αν και ο Ανδρέας προσπάθησε ειλικρινώς, να μην εφαρμόσει τίποτα από ότι δεσμεύτηκε προεκλογικά να κάνει, αν τα ‘δωσε όλα, το σκάνδαλο Κοσκωτά και τα καλαμπόκια[10], ήρθαν να τα του χαλάσουν. Το «βρώμικο 89» λοιπόν, τον ανάγκασε τελικά να παραδώσει το δακτυλίδι της εξουσίας, σε ένα πρώην συνεργάτη του πατέρα του, τον γνωστό Γέρο της Δημοκρατίας™, που είχε δηλώσει το 1965, απερίφραστα και δημοκρατικά: «Ο Κομμουνισμός είναι εχθρός και του Έθνους και της Δημοκρατίας[11]». Έτσι το 1989, ανέλαβε τα ηνία, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που οδήγησε το λαό στην ΕΕ, οπότε και αντικαταστήσανε τα ασημένια μαχαιροπίρουνα που είχαν από την ΕΟΚ, με χρυσά, μέχρις ότου να διαφωνήσει με τον υπουργό επί των εξωτερικών, Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος απεχώρησε ρίχνοντας(;) την κυβέρνηση. Ο «αποστάτης»[12] πληρώθηκε με παρόμοιο νόμισμα[13] από τον νέο «αποστάτη», ο οποίος για να δικαιωθεί είναι υποψήφιος για την προεδρία της ΝΔ το 2009.
Ο Κομμουνισμός είναι εχθρός και του Έθνους και της Δημοκρατίας.
Γέρος της Δημοκρατίας™
Έτσι ανέλαβε πάλι, ο κύριος Παπανδρέου. Όχι για πολύ όμως. Η γνωστή τετράδα[14], τον γκρέμισε και ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Σημίτης. Νοικοκύρης και σοβαρός, οδήγησε την Ελλάδα στην σταθερή πορεία της προς την καταστροφή με σταθερό προσεγμένο βήμα. Συγκλονιστικές στιγμές της διακυβέρνησης του, η νομισματική ένωση της Ελλάδας με την ΕΕ και η αναγνώριση των γκρίζων ζωνών μετά την θεατρική παράσταση στα Ίμια[15] που κατέληξε με τις ευχαριστίες του προς τον κύριο Κλίντον, πρόεδρο των ΗΠΑ.
Πέρασε ο καιρός, άλλαξε ο αιώνας και φτάσαμε στο 2004, όπου έφτασε η στιγμή, να ξαναζήσουμε το déjà vu του 1974. Καραμανλής Παπανδρέου 1-0 ξανά! Μηδενίσαμε και αρχίζουμε από την αρχή...
Γνωστή η πορεία των τελευταίων 5 ετών, όπου μέσα σε ένα όργιο σκανδαλώδους έλλειψης σεμνότητας και ταπεινότητας, οι λεβέντες της μεγάλης παράταξης, οδήγησαν την χώρα στη χρεοκοπία της πέρα από κάθε όριο.
[table id=1 /]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου