Πολιτική Μνήμη: Ο ανένδοτος κατά της διαφθοράς

Ο κύριος που κοσμεί την δεύτερη αφίσα της σειράς, έχει και αυτός όνομα «βαρύ σαν ιστορία». Ανήλθε στην εξουσία υψώνοντας το λάβαρο της επανάστασης κατά του οργανωμένου συμφέροντος στην Ελλάδα και έβαλε τον εαυτό του στην αντίπερα όχθη από τον «Αρχιερέα της διαπλοκής» κ. Κ. Σημίτη, ο οποίος για να λέμε του στραβού το δίκαιο, έθεσε βαριά θεμέλια μέσα στις «παραγωγικές τάξεις» και τους «κοινωνικούς εταίρους» και φυσικά και κυρίως στους αρχηγούς των.

Τύπος όποτε πρέπει του λιμανιού, κάνοντας «υπουργικό συμβούλια» σε ταβέρνες και του σαλονιού απριόρι, εκφραστικός και πειστικός, παιδί του λαού που παίζει μπάλα στις αλάνες, φούσκωσε τα μυαλά του Έλληνα με παραμύθια του στυλ: «σεμνά και ταπεινά», «Τσίπα δεν υπάρχει, ιδίως όταν υπάρχουν όλα αυτά; Φιλότιμο δεν υπάρχει; Χάθηκε παντελώς η ευαισθησία; Κανένας δεν συγκινείται; Κανένας δεν κοκκινίζει; Κανένας δεν παραιτείται;», «Καθαρά λόγια», «Ως εδώ!»,  αφήνοντας να εννοηθεί ότι όταν θα ανέλθει αυτός στην εξουσία (ως Καραμανλής το δικαιούται στην Ελλάδα), θα καθαρίσει την νέα κόπρο του Αυγεία από τους επίορκους πολιτικούς και τα διεφθαρμένα αφεντικά τους.

Δεν θ’ αφήσω πέντε νταβατζήδες και πέντε συντεχνίες να χειραγωγήσουν την πολιτική ζωή της χώρας. Είναι εύκολα αντιμετωπίσιμοι, αρκεί να κάνουμε εμείς τη δουλειά μας ως νομοθέτες και η Δικαιοσύνη τη δική της δουλειά.
Στην ταβέρνα του Μπαϊρακτάρη την 6.10.2004

Όταν τελικά κατέλαβε τον πρωθυπουργικό θώκο, αρκέστηκε σε λεονταρισμούς, σε υπαναχωρήσεις, σε κάλυψη «νόμιμα ανήθικων» ηθικών πράξεων, σε στρουθοκαμηλισμό και στο τέλος - με το στυλ που τελειοποίησε ο Βασιλάκης Καΐλας - ανάληψη πολιτικών ευθυνών. Βέβαια ούτε κοκκίνισε, προφανώς έχασε το φιλότιμο του και την τσίπα του, γιατί δεν παραιτήθηκε όπως προέτρεπε πριν μερικά χρόνια ως αντιπολίτευση.

Έπεισε τους ψηφοφόρους ότι είναι πολεμιστής, ότι δεν υποχωρεί σε πιέσεις, ότι θα πολεμήσει μέχρι τέλους, ότι θα έχει μηδενική ανοχή σε φαινόμενα διαφθοράς, ότι με λίγα λόγια ήταν το παιδί της γειτονιάς, ο κιμπάρης που πάνω του μπορείς να βασιστείς και φυσικά στο τέλος αποδείχθηκε και αυτός πολύ λίγος για τις προσδοκίες του κόσμου.

Σκάνδαλο Βατοπεδίου
Αναλαμβάνω λοιπόν με ευθύτητα το μερίδιο των ευθυνών που μας αναλογεί. Αυτό έκανα πάντα σε όλη την πολιτική μου διαδρομή. Δεκέμβριος 2008
[...]ούτε καν σκιά υποψίας περί ποινικών ευθυνών για τα πολιτικά πρόσωπα - και αυτό, παρά την εμφανή εμπάθεια και προκατάληψη που επιδείχθηκε από διάφορες πλευρές. Υπόμνημα στην εξεταστική για το Βατοπέδιο Σεπτέμβριος 2010.

Βέβαια μνημείο της πολιτικής «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει», αποτέλεσε ο αιφνιδιαστικός τρόπος με τον οποίο κλείσθηκε η Βουλή το 2009, ώστε πατώντας πάνω στο νόμο «περί ευθύνης υπουργών», να παραγραφούν οι ποινικές ευθύνες που πιθανόν να είχαν οι βουλευτές του από την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης του.

Όταν τελικά μετά από κατηγορηματικές δηλώσεις περί μη προσφυγής σε πρόωρες εκλογές, εγκατέλειψε το πλοίο παραδίδοντας το δακτυλίδι στον άλλο κληρονόμο (που και αυτός δικαιούται να κυβερνήσει ως Παπανδρέου). Και έκλεισε την καριέρα του σαν πρωθυπουργός αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι οι συνέπεια λόγων και πράξεων στον πολιτικό είναι σπάνιο προτέρημα. Ενώ είχε δηλώσει στην ΔΕΘ την 6η του Σεπτέμβρη του 2009:«Οχι, δεν παραιτούμα, όσο αισθάνομαι χρήσιμος για τον τόπο θα είμαι στην πρώτη γραμμή των αγώνων και των ιδεών μου», μετά από 28 ημέρες την 4η του Οκτώβρη, «αναλαμβάνω την ευθύνη του αποτελέσματος και δρομολογώ τις διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου της Ν.Δ.». Βέβαια μας διαβεβαίωσε ότι θα παραμείνει στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ώστε να μπορέσουμε να κοιμηθούμε το βράδυ. Το μόνο που θα σχολιάσω είναι ότι πριν κλείσει μήνας ένιωσε άχρηστος, διότι αν είναι να σχολιάσω την πρώτη γραμμή στην οποία παρέμεινε μετά την παραίτηση του, τότε θα χάσουμε τη σοβαρότητα μας...

Επί της ουσίας, τώρα τα αποτελέσματα της μάχης με τη διαφθορά, όπως τα εμφανίζει η  Transparency International είναι τα εξής. Με το κλείσιμο του 2003 οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, παρέδωσαν στον αδιάφθορο Καραμανλή την Ελλάδα στη 50η θέση. Ο Κωνσταντίνος ο νταβατζηδοφάγος λοιπόν, μετά από σκληρές μάχες και με μηδενική ανοχή κατάφερε να παραδώσει την Ελλάδα στον σπόρτσμαν Γεώργιο, στην τιμητική 71η.

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι οι πολιτικές αφίσες μου, διαπραγματεύονται μια πολιτική στάση - φαινόμενο. Η εμφάνιση κάποιου προσώπου που εμφανίζεται ως χαρακτηριστικό παράδειγμα δεν του δίνει την αποκλειστικότητα για την υπόψη στάση.  Δυστυχώς τα αρνητικά παραδείγματα περισσεύουν στην πολιτική μας σκηνή, οπότε επιλέγω τα πιο τρανταχτά πάντα από το πλούσιο ρεπερτόριο της Μεταπολίτευσης™.