Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Αυταπάτη

Μετά τα παπαγαλάκια, ένα (όχι και τόσο) νέο ποίμα έρχεται στο Blog! Αποτελεί κατά κάποιον τρόπο συνέχεια στα παπαγαλάκια, και απευθύνεται στην ίδια προσφιλή ομάδα ανθρώπων.

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Σκοτωθείτε ελεύθερα! Το σύμβολο αδιαφορεί!

Όπως ορίζεται στο online λεξικό του Μανόλη Τριανταφυλλίδη:
σύμβολο το [símvolo] O40 : 1.αντικείμενο, έμψυχο ον ή αισθητό σημείο, που λόγω της μορφής ή της φύσης του συνδέεται συνειρμικά με μια αφηρημένη συνήθ. έννοια, π.χ. ιδέα, ιδιότητα, κατάσταση κτλ., και με το οποίο παριστάνουμε αυτή την έννοια: H σημαία είναι το ~ της πατρίδας. O σταυρός είναι το ιερό ~ του χριστιανισμού. [...]
Το σύμβολο λοιπόν στην ουσία, είναι έννοια. Ένας από τους κυριότερους λόγους που «δημιουργούμε» ένα σύμβολο είναι ώστε να έχουμε κάτι που να εκφράζει συνοπτικά και να εκπροσωπεί όλη την φιλοσοφία πίσω από την έννοια που θέλουμε να προβάλλουμε.
Είναι στην ουσία, μια ομπρέλα κάτω από την οποία θα μπουν όλοι! Αυτοί που έχουν τη δυνατότητα και την παιδεία να συνθέσουν την αφηρημένη έννοια στο μυαλό τους και αυτοί που δεν την έχουν, οπότε μοιραία θα παραμείνουν στο αξίωμα ότι το σύμβολο είναι «αυτό» ή «εκείνο», χωρίς πολλά-πολλά. Αυτά τα αξιώματα στην ουσία εκφράζονται σε μορφή συνθήματος, ώστε να μαθαίνονται εύκολα.
Σύμβολο Αναρχισμού

Παραδείγματα τέτοιων συμβόλων - συνθημάτων υπάρχουν αρκετά! Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα από την νεότερη ιστορία μας (με έντονο το σύμβολο): «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», «Καραμανλής ή Τανκς», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Ο Λαός δε ξεχνά, τι σημαίνει Δεξιά». Όπου Ψωμί = εργασία, Καραμανλής = Δημοκρατική διακυβέρνηση, Τανκς = Δικτατορία κοκ.

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Οι επαναστάτες της κάλπης (ΙΙΙ και το λουρί της μάνας)


Το τρίτο μέρος του άρθρου που
δημοσιεύτηκε την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011.


Οι Ε­πα­να­στά­τες λοι­πόν της κά­λπης, δια­ρρη­γνύουν τα ι­μά­τια τους για­τί κά­ποιοι (που μάλλον στις ε­πό­με­νες πρόω­ρες ε­κλο­γές που κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κά διέ­ψευ­σε ο Τζέ­φρι, θα εί­ναι η πλειο­ψη­φία), δεν πάνε να ψη­φί­σουν!

Και δε μπο­ρούν να δουν ότι το παι­χνί­δι εί­ναι στη­μέ­νο!

Και δεν μπο­ρούν να δουν ότι αν παί­ζεις σε στη­μέ­νο παι­χνί­δι και δεν εί­σαι αυ­τός που το 'χεις στή­σει, τότε σε πιά­νουν κο­ρόι­δο.

Και δε μπο­ρούν να δουν ότι άλλα ψή­φι­σαν και άλλα γί­νο­νται (συ­νή­θως ά­σχε­τα με αυτά που δε­σμεύ­τη­καν προε­κλο­γι­κώς για να πά­ρουν τη ψή­φο).

Και δε μπο­ρούν να δουν ότι η ψή­φος τους έχει θέση λευ­κής ε­πι­τα­γής, την ο­ποία δί­νουν σε α­πο­δε­δει­γμέ­νους κλέ­φτες (βλέ­πε έ­λλει­μμα της Ε­λλά­δα­ς).

Και δε μπο­ρούν να κα­τα­λά­βουν ότι τα δη­μο­κρα­τι­κά κα­θή­κο­ντα και δι­καιώ­μα­τα δεν ε­ξα­ντλού­νται στις «κά­λτσες» αλλά α­παι­τούν κα­θη­με­ρι­νό α­γώ­να και συ­γκρού­σεις, όταν φυ­σι­κά πα­ρα­βιά­ζο­νται οι ε­ντο­λές του Λαού. Δε νο­μί­ζω κα­νέ­νας να ψή­φι­σε τη χι κυ­βέ­ρνη­ση θέ­λο­ντας να υ­πε­ξαι­ρέ­σει δι­σε­κα­το­μμύ­ρια· όταν όμως τη ξα­να­ψη­φί­ζει, τότε τη δι­καιώ­νει και στην ου­σία της δί­νει την ε­ντο­λή να κλέ­ψει και ά­λλα!

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Οι επαναστάτες της κάλπης (ΙΙ)


Το δεύτερο μέρος του άρθρου
που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011.

Για να θυ­μη­θού­με ο­ρι­σμέ­νους Δη­μο­κρα­τι­κά ε­κλε­γμέ­νους η­γέ­τες! Α­ρχί­ζω με τους πλέον πρό­σφα­τους και θα πάω προς τα πί­σω.

محمد حسني سيد سيد إبراهيم مبارك
Ο κύ­ριος Χό­σνι Σαΐ­ντ Μου­μπά­ρακ στην Αί­γυ­πτο. Ε­κλέ­χθη­κε δη­μο­κρα­τι­κά το 1987 (ή­ταν κυ­βε­ρνή­της από το 1981), το 1993, το 1999 και το 2005. Όχι Δη­μο­κρά­της ότι κι ότι, αλλά σο­σια­λι­στής (μέ­λος της διε­θνούς σο­σια­λι­στι­κής από το 1989 μέ­χρι το 2011, ο­πό­τε και έ­πα­ψε να εί­ναι σο­σια­λι­στής), τί­μη­σε τις δη­μο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σίες που προ­βλέ­πουν οι ε­κλο­γές.

زين العابدين بن علي
Ο κύ­ριος Ζίνε Ελ Α­μπε­ντί­νε Μπεν Άλι ε­κλέ­χθη­κε ξανά το 1999 (α­φού ήταν κυ­βε­ρνή­της από το 1987) και το 2004. Έ­χο­ντας ψη­φι­σθεί με δη­μο­ψή­φι­σμα, θα έ­με­νε πρόε­δρος ως το 2014. Ο­μοίως συ­νά­δε­λφος άρτι δια­γρα­φέ­ντας σο­σια­λι­στής όπως ο προα­να­φε­ρό­με­νος και δη­μο­κρά­της ως το με­δού­λι, ε­φά­ρμο­σε στην πρά­ξη αυτά που τον διέ­τα­ξε ο Λαός, ο ο­ποίος και δια­δο­χι­κά τον ψή­φι­ζε ως τον κα­λύ­τε­ρο.

Για τους κα­χύ­πο­πτους, να το­νί­σω ότι, και στα δύο προα­να­φε­ρό­με­να κρά­τη (Αί­γυ­πτος και Τυ­νη­σία) υ­πή­ρχε α­ντι­πο­λί­τευ­ση.

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Οι επαναστάτες της κάλπης (Ι)

Λόγω με­γέ­θους η πα­ρού­σα α­νά­ρτη­ση κό­πη­κε σε τρία κο­μμά­τια, που θα δη­μο­σιεύο­νται α­ρχής γε­νο­μέ­νης από την Κυ­ρια­κή 20 Φε­βρουα­ρίου 2011.
Ξεκινάμε λοιπόν με το μέρος Ι.


Μια προεκλογική αφίσα
(αφορά σοβαρές εκλογές, όχι τις βουλευτικές)

Οι ε­κλο­γές πλη­σιά­ζουν! Ο ε­κλε­γμέ­­νος πρω­θυ­που­ργός της Ε­λλά­δας, ο Γεώ­ργιος Πα­πα­νδρέου ΙΙ ο Α­θλη­τι­κός, κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κά διέ­ψευ­σε το ε­νδε­χό­με­νο πρόω­ρης προ­σφυ­γής στην κά­λπη, λέ­γο­­ντας επί λέ­ξει για να το κα­τα­λά­βου­με ε­μείς οι ξε­ρο­κέ­φα­λοι: «Το έχω ξε­κα­­θ­α­­ρίσει 30 φο­ρές. Θα ο­λο­κλη­­ρ­ώσο­υμε την τε­τραε­τία. Έ­χου­με δυό­μι­σι χρό­νια α­κό­μη να ο­λο­κλη­ρώ­σου­με τη δου­λειά μας»· γε­­γ­ο­νός που δια­χρο­νι­κά εί­ναι το πιο σί­­γο­υ­ρο ση­μά­δι πρόω­ρων ε­κλο­γών.
Να θυ­μί­σω τον έ­τε­ρο ε­κλε­γμέ­νο, Κω­ν­στ­αντ­ίνο Κα­ρα­μα­νλή ΙΙ τον Α­μί­λη­­το, που από τις Βρυ­ξέ­λλες ο ί­διος α­πέ­κλειε τις πρόω­ρες ε­κλο­γές κα­τη­γο­­ρ­ημ­ατ­ικά την 19 Ιουν 09, ενώ και ο ε­κπρό­σω­πος του μέ­χρι και την προ­πα­­ρ­αμ­ονή της προ­κή­ρυ­ξης των ε­κλο­­γών (31 Αυγ 09) τό­νι­ζε ότι: «Κά­νου­με τη δου­λειά μας ε­πι­κε­ντρω­μέ­νοι στις με­τα­ρ­ρ­υθμ­ίσεις, τις α­να­γκαίες α­λλα­γές και σε όλα όσα έ­χου­με προα­να­γγεί­λει ».