Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Τίποτα δεν ακριβαίνει στην Ελλάδα!!!

Ένα σύντομο σχόλιο για την επικαιρότητα...


Δεν μπορώ να καταλάβω σε αυτόν το έρημο τόπο, πως στο καλό ανεβαίνουν οι τιμές. Από τότε που θυμάμαι, ή καλύτερα, από τότε που με ενδιέφεραν οι τιμές των προϊόντων στα Σούπερ Μάρκετ και στις λαϊκές αγορές, ακούω ότι οι τιμές είναι ίδιες με τις περυσινές, αν όχι και χαμηλότερες!


Συνεχίζω βέβαια να απορώ, πως στο καλό γίνεται, ενώ τώρα πληρώνομαι σχεδόν με τα διπλά λεφτά, από ότι πληρωνόμουν ας πούμε, πριν από 10 χρόνια, να μη μου φτάνουν τα χρήματα ενώ οι τιμές κάθε χρόνο είναι ίδιες με τις περυσινές.

Επίσης συνεχίζω να απορώ: ποιος τους είπε ότι οι περυσινές τιμές ήταν χαμηλές, ώστε να είμαι ικανοποιημένος με το γεγονός ότι οι φετινές τιμές είναι ίδιες με τις περυσινές; Επειδή λοιπόν πέρυσι πλήρωσα το κοτόπουλο για φασιανό, πάει να πει ότι θα το κάνω με ιδιαίτερη χαρά και φέτος;

Είναι να τρελαίνεσαι σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη, με το πως έχουμε κάνει το μαύρο άσπρο και το πως τη βρίσκουμε να μας δουλεύουν.

Καλή όρεξη.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Μυαλό δε θα βάλει... (3)

Γ. Η Γλώσσα των αριθμών


Ξεκινάμε λοιπόν με τις εκλογικές αναμετρήσεις, αλλάζοντας την οπτική γωνία που θα γίνει η ερμηνεία τους.

Θα αποφύγουμε όπως ο διάολος τη λογική, τις ερμηνευτικές διατάξεις που χρησιμοποιούν οι κομματικοί παράγοντες, για να δείχνουν, ότι ο Λαός πάντα τους επέλεξε, ως καλύτερους, αναστρέφοντας τα αρνητικά των αντιπάλων ή υπερτονίζοντας τα δικά τους θετικά στοιχεία.

Θα φανεί, από τις πρώτες αράδες, ότι αν και οι εκλογές, είναι σαφέστατα η ύψιστη δημοκρατική πράξη, οι διαδικασίες που ακολουθούνται, τελικώς έχουν σαν αποτέλεσμα, την κατ’ ουσία νόθευση της πραγματικής  θέλησης του εκλογικού σώματος.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Μυαλό δε θα βάλει αυτό το κεφάλι... (2)

Β. Οι πυλώνες της Μεταπολίτευσης™


Ήταν λοιπόν, 17 του Νοέμβρη, πίσω στο 1974, όταν ο Λαός μίλησε για πρώτη φορά, μετά από 7 και πλέον χρόνια, που ήταν φιμωμένος, από τα πιόνια της Δύσης. Από τότε λοιπόν, που το «πρωτάκι» μάθαινε να συλλαβίζει στη Δημοκρατική, είπε την πρώτη πολυσύλλαβη λέξη του: Κα-ρα-μαν-λής.

Από τότε και άλλες 12 φορές που ξαναμίλησε, δεν έμαθε να λέει και πολλές καινούργιες λέξεις. Άρα, οι δάσκαλοι είναι άχρηστοι ή οι μαθητές δε τα παίρνουν και πολύ τα γράμματα, διότι οι 35άρηδες πια μαθητές, λένε συνέχεια τις ίδιες λέξεις: Καραμανλής - Παπανδρέου – Μητσοτάκης και κανά δυο ακόμα, έτσι για ποικιλία…