Οι επαναστάτες της κάλπης (ΙΙΙ και το λουρί της μάνας)

Το τρίτο μέρος του άρθρου που
δημοσιεύτηκε την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011.

---

Οι Ε­πα­να­στά­τες λοι­πόν της κά­λπης, δια­ρρη­γνύουν τα ι­μά­τια τους για­τί κά­ποιοι (που μάλλον στις ε­πό­με­νες πρόω­ρες ε­κλο­γές που κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κά διέ­ψευ­σε ο Τζέ­φρι, θα εί­ναι η πλειο­ψη­φία), δεν πάνε να ψη­φί­σουν!

Και δε μπο­ρούν να δουν ότι το παι­χνί­δι εί­ναι στη­μέ­νο!

Και δεν μπο­ρούν να δουν ότι αν παί­ζεις σε στη­μέ­νο παι­χνί­δι και δεν εί­σαι αυ­τός που το 'χεις στή­σει, τότε σε πιά­νουν κο­ρόι­δο.

Και δε μπο­ρούν να δουν ότι άλλα ψή­φι­σαν και άλλα γί­νο­νται (συ­νή­θως ά­σχε­τα με αυτά που δε­σμεύ­τη­καν προε­κλο­γι­κώς για να πά­ρουν τη ψή­φο).

Και δε μπο­ρούν να δουν ότι η ψή­φος τους έχει θέση λευ­κής ε­πι­τα­γής, την ο­ποία δί­νουν σε α­πο­δε­δει­γμέ­νους κλέ­φτες (βλέ­πε έ­λλει­μμα της Ε­λλά­δα­ς).

Και δε μπο­ρούν να κα­τα­λά­βουν ότι τα δη­μο­κρα­τι­κά κα­θή­κο­ντα και δι­καιώ­μα­τα δεν ε­ξα­ντλού­νται στις «κά­λτσες» αλλά α­παι­τούν κα­θη­με­ρι­νό α­γώ­να και συ­γκρού­σεις, όταν φυ­σι­κά πα­ρα­βιά­ζο­νται οι ε­ντο­λές του Λαού. Δε νο­μί­ζω κα­νέ­νας να ψή­φι­σε τη χι κυ­βέ­ρνη­ση θέ­λο­ντας να υ­πε­ξαι­ρέ­σει δι­σε­κα­το­μμύ­ρια· όταν όμως τη ξα­να­ψη­φί­ζει, τότε τη δι­καιώ­νει και στην ου­σία της δί­νει την ε­ντο­λή να κλέ­ψει και ά­λλα!
Και δε μπο­ρούν να κα­τα­λά­βουν ότι ε­χθροί τους δεν εί­ναι αυ­τοί που α­πέ­χουν, αλλά ε­κεί­νοι που το προ­κά­λε­σαν αυ­τό! Ότι το γε­γο­νός πως οι κυ­βε­ρνή­σεις δεν παί­ρνουν κα­νέ­να μέ­τρο για να μειώ­σουν την α­πο­χή, εί­ναι α­πό­δει­ξη ότι δεν τους ε­νδια­φέ­ρει η Δη­μο­κρα­τι­κή δια­δι­κα­σία αλλά η «Δη­μο­κρα­τι­κή» ε­πι­βε­βαίω­ση. Ά­λλω­στε ο νό­μος προ­βλέ­πει τι­μω­ρία για ό­σους δεν ψη­φί­ζουν (χω­ρίς λό­γο)· ένα νόμο που δεν ε­φα­ρμό­ζουν πο­τέ. Για ό­σους όμως δε θα πλη­ρώ­νουν διό­δια (που τους ε­νδια­φέ­ρει για­τί εί­ναι τα συ­μφέ­ρο­ντα των α­φε­ντι­κών τους στη μέ­ση) τους έ­πια­σε πι­λά­λα και να με θυ­μη­θείς ότι θα (προ­σπα­θή­σουν) να τους «συ­νε­τί­σουν». Και κάνω το ρη­το­ρι­κό ε­ρώ­τη­μα: τι θα έ­πρε­πε να ε­νδια­φέ­ρει πε­ρι­σσό­τε­ρο το κρά­τος; Η δη­μο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σίες ή τα «πα­ρά­νο­μα» κέ­ρδη κά­ποιων ε­ται­ριών;

Και δε μπο­ρούν να κα­τα­λά­βουν ότι δεν υ­πά­ρχουν δι­λή­μμα­τα, αλλά πο­λλές και δια­φο­ρε­τι­κές ε­να­λλα­κτι­κές λύ­σεις στα ό­ποια προ­βλή­μα­τα. Δεν υ­πά­ρχουν μόνο α­κραίοι Δε­ξιοί και α­κραίοι Α­ρι­στε­ροί! Υ­πά­ρχουν και οι ε­νδιά­με­σοι! Δεν γί­νε­σαι πιο δη­μο­κρά­της από τον άλλο απλά και μόνο για­τί ψη­φί­ζεις! Ούτε γί­νε­σαι πιο πο­λι­τι­κο­ποιη­μέ­νος για­τί πας μια φορά στα 3 χρό­νια και ψη­φί­ζεις πα­ρα­δο­σια­κά ότι ψή­φι­ζε ο πα­τέ­ρας σου. Διό­τι πρέ­πει να α­ντι­λη­φθού­με ότι οι ψη­φο­φό­ροι των κο­μμά­των εί­ναι στα­θε­ροί και η ε­κλο­γή κάθε φορά ε­ξα­ρτά­ται από τις δια­ρροές, την α­πο­χή και φυ­σι­κά τον ε­κλο­γι­κό (πα­ρά­)ν­όμο.

Και δε μπο­ρούν να κα­τα­λά­βουν ότι τους χαϊ­δεύουν τα αυ­τιά οι πο­λι­τι­κοί ώστε να τους φέ­ρουν σε «πό­λε­μο» με τους α­πέ­χο­ντες, ώστε να α­πο­φύ­γουν το πό­λε­μο που φο­βού­νται· αυ­τόν με το λαό.

Και δε μπο­ρούν τέ­λος να κα­τα­λά­βουν, ότι η λύση στο πο­λι­τι­κό πρό­βλη­μα δεν θα έ­ρθει από τα πρό­σω­πα που το δη­μιού­ργη­σαν! Με ποια τρε­λή ε­λπί­δα πε­ρι­μέ­νουν από αυ­τούς που κα­τά­στρε­ψαν το κρά­τος τα τε­λευ­ταία 40 χρό­νια ότι κά­ποια στι­γμή στο μέ­λλον θα το διο­ρθώ­σουν; Ούτε τα μι­κρά κό­μμα­τα θα δώ­σουν λύ­ση, όσο τα ά­το­μα που τα’ α­πο­τε­λούν προέ­ρχο­νται από τη πο­λι­τι­κή δε­ξα­με­νή των α­πα­τεώ­νων! Όταν κά­ποιο κό­μμα πά­ρει με­γα­λύ­τε­ρο πο­σο­στό από το 3% που εί­ναι το κα­τώ­φλι του τω­ρι­νού ε­κλο­γι­κού «πα­ρά­νο­μου», τότε απλά θα α­νε­βά­σουν το κα­τώ­φλι οι α­ξιό­τι­μοι κυ­βε­ρνή­τες!

Ο Πρόε­δρος της Δη­μο­κρα­τίας δια­λύει τη Βου­λή με πρό­τα­ση της Κυ­βέ­ρνη­σης που έχει λά­βει ψήφο ε­μπι­στο­σύ­νης, για α­να­νέω­ση της λαϊ­κής ε­ντο­λής προ­κει­μέ­νου να α­ντι­με­τω­πι­στεί ε­θνι­κό θέμα ε­ξαι­ρε­τι­κής ση­μα­σίας, όπως η ά­νο­δο­ς/κ­άθ­οδος της δη­μο­τι­κό­τη­τας στις δη­μο­σκο­πή­σεις.

Πρέ­πει να κα­τα­λά­βουν όμως ότι η λύση (ό­ταν και αν) θα έ­ρθει, θα εί­ναι μέσα από τη δε­ξα­με­νή της συ­νει­δη­τής πο­λι­τι­κο­ποιη­μέ­νης α­πο­χής! Από κι­νή­μα­τα του στυλ «Α­κρί­βεια Στοπ» και «Δεν Πλη­ρώ­νω» που ο­ργα­νώ­νο­νται χω­ρίς την πο­λι­τι­κή κη­δε­μο­νία. Και από αυτά μόνο ε­κεί­να που θα κα­τα­φέ­ρουν να α­πο­φύ­γουν την πο­λι­τι­κή ε­κμε­τά­λλευ­ση. Μόνο από τέ­τοιες κι­νή­σεις θα ξε­πη­δή­σει ο νέος πο­λι­τι­κός, που θα έχει την δυ­να­τό­τη­τα να προ­σπα­θή­σει να διο­ρθώ­σει την κα­τά­στα­ση, χω­ρίς να έχει ε­ξα­ρτή­σεις και δε­κα­νί­κια από πο­λι­τι­κά και οι­κο­νο­μι­κά δε­κα­νί­κια. Γνω­ρί­ζω ότι εί­ναι (υ­πέ­ρ)α­ισι­όδ­οξο το σε­νά­ριο, αλλά πολύ φο­βά­μαι ότι εί­ναι το μο­να­δι­κό που μπο­ρεί να μας σώσε σε βά­θος χρό­νου.

Μέ­χρι τό­τε, οι Ε­πα­να­στά­τες της Κά­λπης» ας συ­νε­χί­σουν τις ε­πα­να­στά­σεις τους, και μετά ας κοι­μού­νται ή­συ­χοι ότι η ψή­φος τους πήγε σε καλά χέ­ρια! Ά­λλω­στε έτσι εί­ναι, αν έτσι νο­μί­ζε­τε!

Σημαντική υποσημείωση
Όπως προεί­πα δεν υ­πά­ρχει α­σπρό­μαυ­ρη ό­ρα­ση. Φυ­σι­κά και δεν ε­πι­κρο­τώ τους χα­βα­λέ­δες και τους μο­δά­τους α­πέ­χο­ντες από τις ε­κλο­γές, τους ο­ποίους το­πο­θε­τώ ε­πί­σης μέσα στους Ε­πα­να­στά­τες της κά­λπης. Ε­ννοεί­ται ότι και η α­πο­χή ε­ξυ­πη­ρε­τεί τα ίδια α­κρι­βώς πο­λι­τι­κά συ­μφέ­ρο­ντα και εί­ναι ε­ξί­σου Ε­πα­να­στά­της της Κά­λπης αυ­τός που α­πέ­χει από τις ε­κλο­γές και μετά κοι­μά­ται για 3 χρό­νια, ή­συ­χος ότι έ­κα­νε το κα­θή­κον του (τα 3 χρό­νια τα βάζω ως μέσο όρο, αφού σχε­δόν κα­μιά τε­τραε­τία δεν ε­ξα­ντλή­θη­κε στη χώρα που γέ­ννη­σε τη Δη­μο­κρα­τία· πά­ντα υ­πή­ρχε κά­ποιος ε­ξαι­ρε­τι­κός ε­θνι­κός λό­γος να πάμε πιο γρή­γο­ρα στις «κά­λτσες»: οι δη­μο­σκο­πή­σεις). Θεω­ρώ ε­ξί­σου ση­μα­ντι­κή πο­λι­τι­κή δρά­ση αυτή που συ­νε­χί­ζει και μετά τις κά­λπες, α­σχέ­τως να έ­χεις ή όχι ψη­φί­σει· α­πλώς θεω­ρώ ότι όσο α­νε­βαί­νει το πο­σο­στό της συ­νει­δη­τής α­πο­χής, τόσο ω­ρι­μά­ζουν οι συ­νθή­κες της πο­λι­τι­κής γέ­ννη­σης του τρό­πω τινά νέου Η­ρα­κλή που θα κα­θα­ρί­σει την πο­λι­τι­κή κό­προ του Αυ­γεία.

Το 2o μέρος του άρθρου