Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Τίποτα δεν ακριβαίνει στην Ελλάδα!!!

Ένα σύντομο σχόλιο για την επικαιρότητα...


Δεν μπορώ να καταλάβω σε αυτόν το έρημο τόπο, πως στο καλό ανεβαίνουν οι τιμές. Από τότε που θυμάμαι, ή καλύτερα, από τότε που με ενδιέφεραν οι τιμές των προϊόντων στα Σούπερ Μάρκετ και στις λαϊκές αγορές, ακούω ότι οι τιμές είναι ίδιες με τις περυσινές, αν όχι και χαμηλότερες!


Συνεχίζω βέβαια να απορώ, πως στο καλό γίνεται, ενώ τώρα πληρώνομαι σχεδόν με τα διπλά λεφτά, από ότι πληρωνόμουν ας πούμε, πριν από 10 χρόνια, να μη μου φτάνουν τα χρήματα ενώ οι τιμές κάθε χρόνο είναι ίδιες με τις περυσινές.

Επίσης συνεχίζω να απορώ: ποιος τους είπε ότι οι περυσινές τιμές ήταν χαμηλές, ώστε να είμαι ικανοποιημένος με το γεγονός ότι οι φετινές τιμές είναι ίδιες με τις περυσινές; Επειδή λοιπόν πέρυσι πλήρωσα το κοτόπουλο για φασιανό, πάει να πει ότι θα το κάνω με ιδιαίτερη χαρά και φέτος;

Είναι να τρελαίνεσαι σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη, με το πως έχουμε κάνει το μαύρο άσπρο και το πως τη βρίσκουμε να μας δουλεύουν.

Καλή όρεξη.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Μυαλό δε θα βάλει... (3)

Γ. Η Γλώσσα των αριθμών


Ξεκινάμε λοιπόν με τις εκλογικές αναμετρήσεις, αλλάζοντας την οπτική γωνία που θα γίνει η ερμηνεία τους.

Θα αποφύγουμε όπως ο διάολος τη λογική, τις ερμηνευτικές διατάξεις που χρησιμοποιούν οι κομματικοί παράγοντες, για να δείχνουν, ότι ο Λαός πάντα τους επέλεξε, ως καλύτερους, αναστρέφοντας τα αρνητικά των αντιπάλων ή υπερτονίζοντας τα δικά τους θετικά στοιχεία.

Θα φανεί, από τις πρώτες αράδες, ότι αν και οι εκλογές, είναι σαφέστατα η ύψιστη δημοκρατική πράξη, οι διαδικασίες που ακολουθούνται, τελικώς έχουν σαν αποτέλεσμα, την κατ’ ουσία νόθευση της πραγματικής  θέλησης του εκλογικού σώματος.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Μυαλό δε θα βάλει αυτό το κεφάλι... (2)

Β. Οι πυλώνες της Μεταπολίτευσης™


Ήταν λοιπόν, 17 του Νοέμβρη, πίσω στο 1974, όταν ο Λαός μίλησε για πρώτη φορά, μετά από 7 και πλέον χρόνια, που ήταν φιμωμένος, από τα πιόνια της Δύσης. Από τότε λοιπόν, που το «πρωτάκι» μάθαινε να συλλαβίζει στη Δημοκρατική, είπε την πρώτη πολυσύλλαβη λέξη του: Κα-ρα-μαν-λής.

Από τότε και άλλες 12 φορές που ξαναμίλησε, δεν έμαθε να λέει και πολλές καινούργιες λέξεις. Άρα, οι δάσκαλοι είναι άχρηστοι ή οι μαθητές δε τα παίρνουν και πολύ τα γράμματα, διότι οι 35άρηδες πια μαθητές, λένε συνέχεια τις ίδιες λέξεις: Καραμανλής - Παπανδρέου – Μητσοτάκης και κανά δυο ακόμα, έτσι για ποικιλία…

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Μυαλό δε θα βάλει αυτό το κεφάλι...

Εγκαινιάζεται λοιπόν, ο νέος θεματικός τομέας, η πολιτική, που θα παρουσιάσει σε μια σειρά άρθρων, τις απόψεις μου για την Μεταπολίτευση™, τις αιτίες, τις τακτικές  και τα γεγονότα που οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια, την ταλαίπωρη αυτή γωνιά της Ευρώπης, στην απόλυτη χρεοκοπία. Οικονομική και πολιτική. Το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει, είναι ότι ο Έλληνας μυαλό δε βάζει. Μετά από 30 και πλέον χρόνια, συνεχούς πολιτικής αποτυχίας, συνεχίζει να εμπιστεύεται την μοίρα του, σε ανθρώπους που επανειλημμένως τον έχουν απογοητεύσει. Μυαλό, δε θα βάλει, αυτό το κεφάλι, οπότε, πάμε σιγά-σιγά...

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Για μια τέτοια θέα...

Κάποτε, η επιτυχία είχε πολλές μορφές!
Τώρα, που πέρασε ο καιρός, η επιτυχία έχει αλλάξει μορφή στο μυαλό μου.
Αναρτώντας τώρα, τις πρώιμες απόψεις μου, δεν είμαι σίγουρος, για το αν συμφωνώ ή όχι, με τον μικρότερο εαυτό μου. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία!

Πολλές φορές, η γεύση της δύναμης, φτάνει. Αλλά, ας αφήσω τα συμπεράσματα να τα βγάλετε εσείς...

Για μια τέτοια θέα . . .


Είχε χιονίσει και η πλαγιά άσπρισε και ομόρφυνε. Τα πάντα καλύφτηκαν από το άσπρο σεντόνι, που κρύβει χωρίς προκατάληψη, τα όμορφα και τα άσχημα του κόσμου. Με το χιόνι στη καμπούρα της, η φύση ομορφαίνει και θαρρείς ότι όλα είναι ίδια και ίσα. Σε ξεγελά το χιόνι και θα νομίσεις, ότι όλοι και όλα είναι ίσα και όμοια πάνω της. Ούτε σκληροί βράχοι, ούτε μαλακά χορτάρια ξεπροβάλλουν, κάτω από το σεντόνι που η κυρά-Φύση άπλωσε στο κρεβάτι της, το κρεβάτι που κοιμίζει τους φτωχοδιάβολους και τους ευνοημένους της οικουμένης. Και δεν γλίτωσαν θαρρείς, ούτε οι μεν ούτε οι δε από το σεντόνι και σκεπάστηκαν από κάτω του.

Περί Θρησκείας, Κεφάλαιο 3

συνέχεια από το άρθρο
Η ιστορία της θρησκείας, όπως την ονειρεύτηκα έφηβος, συνεχίζεται. ..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3


Πράγματι, από κει και ύστερα οι ιερείς ζούσαν «παραδείσια» στη γη ζωή, και αναρωτήθηκαν, δια μέσω του αρχιερέα τους, το εξής πολύ λογικό: «…Ρε παιδιά, τι ονειρεύεται ο νηστικός;» είπε ο αρχιερέας, σε μια από τις πολλές συνάξεις των ιερέων.
«Καρβέλια», είπαν όλοι εν χορώ, και ο αρχιερέας ξαναρώτησε: «Τι ονειρεύεται ο κακοζωισμένος λαός μας;» Οι ιερείς λοιπόν, σκέφτηκαν και απάντησαν σε λίγη ωρίτσα: «Τη ζωή που ζούμε εμείς».

Ο αρχιερέας το λοιπόν, χαμογέλασε πικρά, έξυσε τη γενειάδα του και είπε:
«Τα κέρδη μας είναι πολλά, δόξα να 'χουν οι θεοί - μεταξύ κατεργαρέων τώρα. . . - αλλά, κορόιδα θα είμαστε αν δεν τα αυξήσουμε. Και σας ρωτώ: πως θα τ' αυξήσουμε;»

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Περί Θρησκείας, Κεφάλαιο 2

συνέχεια από το άρθρο
Η ιστορία της θρησκείας, όπως την ονειρεύτηκα έφηβος, συνεχίζεται. ..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2


Η επιστήμη όμως προχώρησε πολύ από την πρώτη εκείνη εποχή της εμφάνισης των πρώτων θρησκειών. Έτσι οι ιδρυτές - που όπως είναι γνωστό βρίσκονται πάντα μπρος από την εποχή τους - κατάλαβαν ότι οι παλιοί θεοί άρχισαν να ξεθωριάζουν. Όμως, γιατί γινόταν αυτό; Οι ιδρυτές έκαναν φιλότιμες προσπάθειες για να μπορούν να κοιμίζουν τους πιστούς τους, μα η επιστήμη προχώραγε κι αναπόφευκτα τους έδειχνε τα κενά των θεών και τις ελλείψεις τους, με αποτέλεσμα την αφύπνιση - διαμαρτυρία των πιστών. Μαζεύτηκαν το λοιπόν ξανά οι ιδρυτές και αναρωτήθηκαν από που θα ζουν τώρα, που άρχισε η εποχή της αμφισβήτησης.

«Συνάδελφοι, αν εγκαταλείψουμε τους θεούς μας θα πεθάνουμε της πείνας», είπε ο παλιότερος ιδρυτής. «Γι' αυτό σκέφτηκα ένα τρόπο για να φάμε λίγο ακόμα ψωμάκι¹ στο όνομα της πίστης.
Έτσι λοιπόν σας ρωτώ: γιατί βρίσκουν τους θεούς ξεθωριασμένους και άχρηστους;
Γιατί δεν τους πιστεύουν πλέον με το αρχικό πάθος; »

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Λυπημένο Όνειρο

Μια φορά και ένα καιρό, ήμουν ρομαντικός, γιατί ήμουν νεότερος.

Θυμάμαι, που όλα είχαν το συμβολισμό τους, όλα σήμαιναν και κάτι άλλο, συνήθως καλό.

Ήταν τότε που έκανα τα πρώτα ερωτικά μου βήματα. Ήταν τότε, που σκόνταψα και πληγώθηκα. Ήταν τότε που δάκρυσα και μάτωσα, βαθιά μέσα μου. Ήταν εκείνες οι πρώτες πληγές που άφησαν τις ουλές εκείνες που σε συντροφεύουν μια ζωή. Οι ουλές, που σε προειδοποιούν όταν αλλάζει ο καιρός, όταν συννεφιάσουν οι σχέσεις...

Αυτή τη φορά ο μετεφηβικός εαυτός μου, ο νεαρός άνδρας, είναι αυτός που γράφει το παρακάτω κείμενο, πίσω στις αρχές του 1990... Το κείμενο, συνοδεύεται και από αντίστοιχη μουσική σύνθεση. Κάποια άλλη φορά όμως.

Στο μεταξύ, το Λυπημένο Όνειρο μου...

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Ας αρχίσουμε

Το πρώτο άρθρο, είναι απότιση τιμής στον έφηβο εαυτό μου. Τότε που αμφισβητούσα τα πάντα, με τη σιγουριά ότι ήξερα τα πάντα. Τότε που οι σκέψεις ξεχείλιζαν από το στυλό, και ορμούσαν στις λευκές κόλες χαρτιού. Την ωραία εποχή που αυτά που ήθελες να πεις, τα έβγαζες από μέσα σου, για να ανακουφιστείς.

Κάθε ένα από αυτά τα γραπτά, μνημεία της αγωνίας του παιδιού, που μεταμορφώνεται σε ενήλικα, ήταν σαν μια εξαγωγή χαλασμένου δοντιού. Με πονούσαν όσο ήταν μέσα μου! Με πόνεσαν όταν βγήκαν! Και όταν μεγάλωσα, αναγκάστηκα να βάλω γέφυρα, για να κρύψω το κενό τους.

Τέλος πάντων! Αν και τα πολλά λόγια, δεν είναι πάντα  φτώχεια, θα συγκρατήσω τη φλυαρία μου.

Η πρώτη λοιπόν εξαγωγή που έκανα, ήταν στο τρομακτικό πρόβλημα της θρησκείας. Ήταν θυμάμαι, καλοκαίρι του 1989, όταν δε μπόρεσα να τα κρατήσω άλλο μέσα μου, και τα έφτυσα πάνω σε μια κόλα χαρτιού. Ώρες - ώρες πιάνω τα χαρτιά αυτά στα χέρια μου και νιώθω ακόμα την ορμή του έφηβου! Βλέπω το σκάψιμο του στυλού, πάνω στο χαρτί. Νιώθω την αγωνία του. Και πάλι, δε σηκώνομαι από το καναπέ μου... Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν...

(Το κείμενο έχει ελάχιστες τροποποιήσεις από το πρωτότυπο, κυρίως συντακτικές. Επίσης αφαιρέθηκαν-προστέθηκαν λεπτομέρειες για να βοηθήσουν στη ροή της αφήγησης. Το κείμενο στην κανονική του μορφή έχει «ξανασηκωθεί, πολλά χρόνια πριν, σε άλλες μου προσπάθειες να διατηρήσω μια προσωπική σελίδα.)

Περί θρησκείας